Expo Nijntje - Dick Bruna

Gisteren gereserveerd en vandaag bezochten we al de "Nijntje-expo" in Mechelen.  
Die is heel speels opgevat en trekt zo voornamelijk kinderen aan als doelpubliek. 
Ze mogen er vanalles doen: knutselen, spelletjes spelen, naar verhaaltjes luisteren, ...  

Geniet u even mee:

Terwijl de dochter in bed ligt te fikfakken met Nijntje, 

veegt de broer zijn vuile voeten af aan het deken.

De tentoonstelling zelf trok maar enkele minuutjes hun aandacht. 

Zodra ze de knutselateliers spotten, werd er niet meer naar omgekeken. 

Een kleedje maken voor Nijntje.  

Dit was een van de simpelste knutselopdrachten; 

er waren er ook heel wat voor lagere-school-kinderen en zelfs voor volwassenen.

Heel moeilijk wegens dik papier en botte naalden: 

Nijntje zijn gezicht rond naaien. 

Er waren ook zwarte knopen voorzien voor zijn ogen, 
maar zover zijn we niet geraakt want ze vlogen al weer naar de volgende zaal. 

Daar stond er prachtig spelmateriaal: 
Bruna-tekeningen op houten plankjes die je kon rechtzetten en kon voort schuiven:

Zo kon je zelf hele verhalen construeren.

Boekjes naar believen

Papa toonde zijn beste kant en speelde poppenkast met oerschattige en zachte nijntjes-poppen.

Prachtige maskers

Papa achter de kamishibai met  het verhaal over de oren van Nijntje...

 ... om er vervolgens zelf te gaan maken: 

sjabloontje opleggen, rondgaan met je potlood, uitknippen, ...

 ... versieren, nieten en klaar:

 Er waren ook verschillende spelletjes:

domino (en magnetische letters voor de groteren),

een "ganzenbord": gooien met de dobbelsteen en verder stappen,

lotto,

en een puzzel.

Echt een mooie, aangename tentoonstelling. 

 

Alleen niet zo geschikt voor kleine broertjes van net anderhalf
die alsmaar weglopen, met of zonder attributen, ...

die torens omgooien,

 die het decor bijna tegen de grond smijten,

die een boef komen pikken uit een mooie poppenrij
(meisjes plagen van kleins af aan)

of die doosjes van het ene spel op de tafel van het andere spelletje gaan zetten.  

We hebben er ons werk mee gehad, maar er toch ook van genoten.  

Het is allemaal heel losjes en spontaan, 

er zijn verschillende begeleiders die je op weg helpen indien nodig

en er was zelfs een oma die voor een tiental kindjes een verhaal vertelde 

met de kamishibai: gezellig!

En toen vlogen we terug naar huis.  Mooi hè?