Romantisch ideaalbeeld

Mijn romantisch ideaalbeeld van het moederschap vóór ik kinderen had,
zag er zo uit:

Helaas ziet het er in de praktijk heel wat realistischer uit,
zowel in woord als in beeld.
In woord een verslagje van een doodgewone voormiddag:

Ik had was gehangen en Mini-mie bij mij genomen in de maclaren buggy zodat ze me kon zien.  Toen ik Mini-mie in bedje ging steken, nam ik haar uit de buggy en ging met haar naar binnen.  Mie Fantasie en Wielfreak waren nog buiten aan ’t spelen.  Toen ik beneden kwam, ruimde ik nog wat op voor ik terug naar buiten ging.  Ineens hoorde ik Wielfreak wenen: aan het einde van de tuin zat hij vast gegespt in de buggy.  Mie Fantasie was alle moeite van de wereld aan het doen om hem los te maken.  Bleek nu dat Mie Fantasie hem had vast gezet, hij dan moest pipi doen maar zij hem niet terug los kreeg maar bleef proberen in plaats van mij te komen roepen.  Met als gevolg: een natte Wielfreak in de buggy.  Ik haalde hem eruit en gelukkig is Wielfreak een jongen: zijn onderhemdje, t-shirt en broekjes kletsnat maar de buggy nog helemaal droog: oef!

Even later: ik was fruitpap voor Mini-mie aan het maken en zie ineens waterstralen op het raam van de veranda.  Bleek dat Mie Fantasie haar waterspuit had gevuld met het vuile water van het zwembadje: “ik ben de ruiten aan ’t kuisen, mama!”

Nog wat later: ik was Mini-mie aan het fruitpap geven en zie door het keukenraam dat Mie Fantasie met de kruiwagen aan het rijden is, vlak onder de waslijn die vol was hing: met die vuile kruiwagen tegen mijn propere was!!

Nog wat later: ik was Mini-mie een propere luier aan ’t aandoen: Wielfreak en Mie Fantasie zijn aan het fikfakken en Wielfreak bijt in de bil van Mie Fantasie.

*zucht*

In beeld:

Maar ondertussen weet ik - gelukkig - dat het overal zo is. 
Dat kinderen kattenkwaad uithalen en ruzie maken
en dat je maar twee handen hebt.  Dat de was en de plas nooit helemaal gedaan zal zijn
en dat een opgeruimd huis altijd maar voor eventjes is.
Dus komt het er op aan om in het moment zelf te leven,
om al eens de rommel te negeren
want anders komen we nooit toe aan genieten.
En met deze drie schatten is het moederschap echt wel genieten - en ik ben echt niet bevooroordeeld omdat ik hun moeder ben ;-)

Dus dat romantisch ideaalbeeld is soms wel 'pretty close' :-)
(bijvoorbeeld als de dochter bereid is te poseren in haar 'laura-ashley-kleedje', LOL)
En ook vooral dankzij mijn man uit de duizend die maandag terug begint te werken, aaaargh!!!