Onze kapoen is 2,5 jaar geworden. En dat hebben we gevierd want dat ventje had dat nodig.
Eerst was er de geboorte van zijn zusje waardoor het onvermijdelijk was hem niet altijd de aandacht te geven die hij nodig had. De maand nadien verjaarde zijn grote zus en kreeg die veel aandacht en massa's cadeautjes. Met als gevolg dat hij de weken na die verjaardag toch jaloers gedrag vertoonde. Hoe lief hij de weken voordien voor zijn baby-zusje was, zo stout was hij de weken nadien. Hij stak met zijn vingers in de oogjes van zijn kleine zus, sloeg met autootjes op het hoofd van zijn grote zus en haalde vaak het ene kattenkwaad na het andere uit. Zo vermoeiend!
Gelukkig had ik door dat het "aandachteritis" was. Het ventje zocht zijn plek in ons nieuwe gezin. Veel knuffels, mogen helpen in het verzorgen van kleine zus (wat zijn vieze luiers toch interessant ;-)) en andere positieve aandacht hielpen. En nu er een andere grote stap in zijn leven naderde, kreeg ik het idee dit uit te vergroten zodat hij ook eens wat extra aandacht kreeg.
Na de paasvakantie mag hij naar school want hij is net 2,5 jaar geworden. En daar kijkt hij al lang naar uit! Na de kerstvakantie was hij zo triest dat hij nog niet naar school mocht. Maar nu is het echt bijna zo ver! En voor school heb je toch wel wat spulletjes nodig. Dus gingen we samen shoppen. Hij mocht een boekentas, brooddoos en zwemzak kiezen. (ja, zelfs de kleinste kleutertjes van het onthaalklasje gaan ook al zwemmen).
Verder had hij ook nieuwe schoenen nodig. Best met plakkers, zodat hij die zelf kan aan- en uitdoen om te gaan turnen. En omdat hij zo flink geweest was in de schoenwinkel, gingen we ernaast eens kijken of ze geen toffe kleren hadden. Zo ontdekten we daar een kleurrijk t-shirt met een "toeta" erop! Da's eens wat anders dan de meeste saaie t-shirts voor jongens. Zoontje blij, zoontje flink :-) En op zijn dag kreeg hij er nog een kroon bovenop. Fier dat hij was!!
Uiteraard kon een dikke knuffel van grote zus niet ontbreken. Zo zijn het precies toch schatjes ;-)
En de mama gaat maandag stiekem een traantje wegpinken omdat het zo ongelofelijk stil in huis gaat zijn. Gelukkig is er dan nog een ander knuffelbeertje thuis: