Dit jaar hadden we heel wat feesten in het voorjaar: twee communies, een trouwfeest en onze eigen doop en babyborrel. Zo leuk! Dat is niet alleen een uitdaging qua kleding maar ook qua cadeautjes. Ik geef graag iets persoonlijks waarvan ik zeker weet dat ze er blij mee zijn. Aangezien elke 7-jarige verzot is op snoep, maakte ik voor de twee communicantjes een snoeptaart. Maar hoe maak je een snoeptaart?
Omdat ik nog nooit eerder zoiets had geprobeerd, zocht ik eerst wat fotootjes van andere snoeptaarten en plaatste ze op mijn pinterest.
Ik vond veel eindresultaten maar niet echt een handleiding of hoe ik er best aan zou beginnen. Het zal wel bestaan maar googelend vond ik niet direct iets nuttigs. Dus probeerde ik zelf maar wat uit. Vanop de fotootjes zag ik dat je best vertrekt van een basis uit isomo. Maar dat had ik niet en ik was ook wat lui om daarnaar op zoek te gaan. En zo hygiënisch is dat misschien ook niet? Ik vond het idee alleszins vies.
Ik begon met snoep kopen - uiteraard. Heel belangrijk en niet te onderschatten! Zoveel keuze aan snoep... Welke kleuren zijn mooi? Welke vormen zijn handig?
Ik kocht ook doorschijnend cadeaupapier, zo van die plastic folie. Die rolde ik uit over tafel en zo begon ik dan echt.
Voor mijn eerste snoeptaart vertrok ik van dikke lange ronde slierten die ik met tandenstokers aan elkaar vastmaakte. Dat was mijn onderste laag. Daardoor prikte ik ronde spekken, ook weer met tandenstokers.
Ik googelde naar eetbare lijm die je zelf kan maken maar wist niet of het snoep dan nog lekker zou zijn en niet zou verkleuren. Dus sukkelde ik maar met tandenstokers die ik in twee knipte. En ging ik tijdens het maken nog vlug extra tandenstokers bijkopen ;-)
Dat was mijn basis. Daarop weer zo'n laag en zo altijd hoger en hoger. De lagen op elkaar maakte ik ook nog eens vast met tandenstokers, dat ze niet af elkaar zouden vallen.
Het gebruik van spekken vond ik handig: die zijn groot, blijven goed hangen en ogen mooi. Maar zo gebruikte ik eigenlijk maar weinig echt snoep, alleszins minder dan ik van plan was om te gebruiken.
Het echte snoep was niet zo gemakkelijk vast te maken; het was te dun en viel er vaak vlug terug af. Of het was te lang en krulde zich dan op aan de uiteinden.
Ik had onder andere een doos snoepmix gekocht in de veronderstelling dat er 4 soorten van kleuren en vormen in zaten. Maar per kleur waren er wel 10 verschillende vormen, van elke vorm vaak maar 1 of 2 stuks. Dat is niet zo mooi om voor een snoeptaart te gebruiken, vind ik persoonlijk. Mooier is allemaal dezelfde vorm en 2 of 3 verschillende kleuren.
Bij het bovenste van de taart heb ik nogal zitten sukkelen. Aangezien er binnenin geen snoep zat en de constructie zich sterk hield op enkel tandenstokers, is er wel wat snoep naar binnen gevallen. Maar geen nood, ik had snoep genoeg. Al is het niet echt aan te raden met een baby in de buurt, want die durven wel eens huilen op cruciale momenten. Best frustrerend op het einde met dat instortgevaar. Maar het is dan toch nog goed gekomen.
Ik schrok ook over hoeveel tijd erin kroop. Een halve dag ben ik eraan bezig geweest! Nu ja, het was mijn eerste snoeptaart, dan moet je nog veel uitzoeken en leren.
Plastic folie afkuisen, toeplooien, dicht knopen en klaar!
Omdat ik zo had zitten sukkelen met het instortgevaar, besloot ik voor mijn tweede snoeptaart van een cake te vertrekken. Ik kocht 2 goedkope hotelcakes, maakte ze aan elkaar vast met behulp van 2 satéstokjes en bekleedde ze met zure matten terwijl ik er snoep op prikte, ook weer met tandenstokers.
Een eigen zelfgebakken cake zou te kruimelachtig zijn dacht ik (en bovendien had ik er ook geen tijd voor wegens andere feestjes).
Hier sukkelde ik meer met snoep dat er terug afviel. Die dikke ronde snoepjes (Parijse gommen) en de spekken waren heel handig
maar al het andere echte snoep was euhm, hoe zou ik het zeggen?
"Rommel" is misschien het goede woord ;-)
Het viel er constant af en/of krulde op:
of drukte zich helemaal in de veel te zachte cake. Grmbl%$# Ook weer frustrerend.
Van de achterkant van de cake moest ik een stuk afsnijden dat overhing om de taart mooi egaal te maken, anders zou er een "afdakje" geweest zijn, wat slordig oogt. Knoeien verzekerd! Vooral omdat alle kruimels steeds weer op het snoep eronder vielen. Dat was trouwens ook aan de voorkant het geval:
Maar mijn man vond het toch wel mooi, mooier dan de eerste. Ik vind persoonlijk een ronde snoeptaart mooier dan een langwerpige of eender welke andere vorm. Maar iedereen heeft natuurlijk een andere mening.
Conclusie: een snoeptaart maken vergt heel wat tijd, handigheid en ook wel rust ;-)
Aan te raden:
- begin met de plastic folie onderaan te leggen want een snoeptaart verplaatst zich niet zo gemakkelijk
- let goed op de vormen en kleuren bij de aankoop van het snoep
- dun snoep is niet zo handig aan te brengen, wel handig zijn spekken en van die dikke ronde "Parijse gommen"
- voorzie je in voldoende tandenstokers
- heb geduld, heel veel geduld
- sluit de snoeptaart en het snoep na het maken onmiddellijk af van de lucht want anders verliest het snoep aan smaak
Mijn oudste dochter was mijn referentiepunt: als zij de taart mooi vond, was het oké om ze cadeau te geven. Ze gaf twee keer haar fiat maar liet me wel beloven dat zij de overschot van het snoep kreeg ;-)
En de communicantjes waren ontzettend blij met hun snoeptaart. Opdracht volbracht.
En hoe maakt u uw snoeptaarten?