vrijdag 31 mei 2013

Oma's verjaardag

Volgende week verjaart oma.
Ik liet de oudste dochter een tekening maken. 


Het werd een portret.

Ik zat naast haar om te zien of ze de tekening niet verknoeide. 
Daar is ze namelijk een krak in; kribbelkrab erover omdat ze het niet goed genoeg vindt. 
Ook deze keer was ze niet zo tevreden.  
"Het trekt op niks" ontsnapte er uit haar mond toen ze de kralenketting aan 't tekenen was.

Toen ik haar vroeg wat die streepjes waren in oma's nek, antwoordde ze doodserieus:
"rimpeltjes, hè mama" 
En nog serieuzer voegde ze er aan toe: "daar zal oma blij mee zijn, hè?" 

Nog meer grappige praat van ons zotte doos onder ons tabblad "den toog".

vrijdag 24 mei 2013

Gepimpt

Voor meisjes is het zo gemakkelijk om leuke kleren te maken.  Voor jongens vind ik dat toch iets moeilijker.  Er zijn - volgens mijn eigen bescheiden mening - ook veel meer saaie t-shirts voor jongens dan voor meisjes.  Tijd om daar iets aan te veranderen!  Ik probeerde voor het eerst een t-shirt op te pimpen door er een treintje op te stikken.  


Het treintje haalde ik van een prent op het internet via google afbeeldingen.
Die tekende ik gewoon over van het scherm, knipte ze uit het papier, legde het papier op een t-shirt dat te klein is voor onze jongste, tekende het over, knipte het uit en stikte het er op vast.


Ik ben eens benieuwd wat dat gaat geven in de was.  Ik had helaas al negatieve ervaringen met flockfolie na het wassen dus hoop hier een beter resultaat mee te hebben.

Nog wat oefenen en binnenkort heb ik het wat beter in de vingers.  Stofjes genoeg want ons jongste poppemie groeit als kool:


Prettig weekend allemaal!

donderdag 16 mei 2013

Snoeptaarten: the making of

Dit jaar hadden we heel wat feesten in het voorjaar: twee communies, een trouwfeest en onze eigen doop en babyborrel.  Zo leuk!  Dat is niet alleen een uitdaging qua kleding maar ook qua cadeautjes.  Ik geef graag iets persoonlijks waarvan ik zeker weet dat ze er blij mee zijn.  Aangezien elke 7-jarige verzot is op snoep, maakte ik voor de twee communicantjes een snoeptaart.  Maar hoe maak je een snoeptaart?


Omdat ik nog nooit eerder zoiets had geprobeerd, zocht ik eerst wat fotootjes van andere snoeptaarten en plaatste ze op mijn pinterest.

Ik vond veel eindresultaten maar niet echt een handleiding of hoe ik er best aan zou beginnen.  Het zal wel bestaan maar googelend vond ik niet direct iets nuttigs.  Dus probeerde ik zelf maar wat uit.  Vanop de fotootjes zag ik dat je best vertrekt van een basis uit isomo.  Maar dat had ik niet en ik was ook wat lui om daarnaar op zoek te gaan.  En zo hygiënisch is dat misschien ook niet?  Ik vond het idee alleszins vies.

Ik begon met snoep kopen - uiteraard.  Heel belangrijk en niet te onderschatten!  Zoveel keuze aan snoep...  Welke kleuren zijn mooi?  Welke vormen zijn handig?
Ik kocht ook doorschijnend cadeaupapier, zo van die plastic folie.  Die rolde ik uit over tafel en zo begon ik dan echt.

Voor mijn eerste snoeptaart vertrok ik van dikke lange ronde slierten die ik met tandenstokers aan elkaar vastmaakte.  Dat was mijn onderste laag.  Daardoor prikte ik ronde spekken, ook weer met tandenstokers.


Ik googelde naar eetbare lijm die je zelf kan maken maar wist niet of het snoep dan nog lekker zou zijn en niet zou verkleuren.  Dus sukkelde ik maar met tandenstokers die ik in twee knipte.  En ging ik tijdens het maken nog vlug extra tandenstokers bijkopen ;-)


Dat was mijn basis.  Daarop weer zo'n laag en zo altijd hoger en hoger.  De lagen op elkaar maakte ik ook nog eens vast met tandenstokers, dat ze niet af elkaar zouden vallen.


Het gebruik van spekken vond ik handig: die zijn groot, blijven goed hangen en ogen mooi.  Maar zo gebruikte ik eigenlijk maar weinig echt snoep, alleszins minder dan ik van plan was om te gebruiken.

Het echte snoep was niet zo gemakkelijk vast te maken; het was te dun en viel er vaak vlug terug af.  Of het was te lang en krulde zich dan op aan de uiteinden.

Ik had onder andere een doos snoepmix gekocht in de veronderstelling dat er 4 soorten van kleuren en vormen in zaten.  Maar per kleur waren er wel 10 verschillende vormen, van elke vorm vaak maar 1 of 2 stuks.  Dat is niet zo mooi om voor een snoeptaart te gebruiken, vind ik persoonlijk.  Mooier is allemaal dezelfde vorm en 2 of 3 verschillende kleuren.


Bij het bovenste van de taart heb ik nogal zitten sukkelen.  Aangezien er binnenin geen snoep zat en de constructie zich sterk hield op enkel tandenstokers, is er wel wat snoep naar binnen gevallen.  Maar geen nood, ik had snoep genoeg.  Al is het niet echt aan te raden met een baby in de buurt, want die durven wel eens huilen op cruciale momenten.  Best frustrerend op het einde met dat instortgevaar.  Maar het is dan toch nog goed gekomen.

 
Ik schrok ook over hoeveel tijd erin kroop.  Een halve dag ben ik eraan bezig geweest!  Nu ja, het was mijn eerste snoeptaart, dan moet je nog veel uitzoeken en leren.


Plastic folie afkuisen, toeplooien, dicht knopen en klaar!

Omdat ik zo had zitten sukkelen met het instortgevaar, besloot ik voor mijn tweede snoeptaart van een cake te vertrekken.  Ik kocht 2 goedkope hotelcakes, maakte ze aan elkaar vast met behulp van 2 satéstokjes en bekleedde ze met zure matten terwijl ik er snoep op prikte, ook weer met tandenstokers. 
Een eigen zelfgebakken cake zou te kruimelachtig zijn dacht ik (en bovendien had ik er ook geen tijd voor wegens andere feestjes).


Hier sukkelde ik meer met snoep dat er terug afviel.  Die dikke ronde snoepjes (Parijse gommen) en de spekken waren heel handig 


maar al het andere echte snoep was euhm, hoe zou ik het zeggen? 
"Rommel" is misschien het goede woord ;-)  
Het viel er constant af en/of krulde op:


of drukte zich helemaal in de veel te zachte cake.  Grmbl%$#  Ook weer frustrerend.  

Van de achterkant van de cake moest ik een stuk afsnijden dat overhing om de taart mooi egaal te maken, anders zou er een "afdakje" geweest zijn, wat slordig oogt.  Knoeien verzekerd!  Vooral omdat alle kruimels steeds weer op het snoep eronder vielen. Dat was trouwens ook aan de voorkant het geval:


Maar mijn man vond het toch wel mooi, mooier dan de eerste.  Ik vind persoonlijk een ronde snoeptaart mooier dan een langwerpige of eender welke andere vorm.  Maar iedereen heeft natuurlijk een andere mening.


Conclusie: een snoeptaart maken vergt heel wat tijd, handigheid en ook wel rust ;-)
Aan te raden: 
  • begin met de plastic folie onderaan te leggen want een snoeptaart verplaatst zich niet zo gemakkelijk
  • let goed op de vormen en kleuren bij de aankoop van het snoep
  • dun snoep is niet zo handig aan te brengen, wel handig zijn spekken en van die dikke ronde "Parijse gommen"
  • voorzie je in voldoende tandenstokers
  • heb geduld, heel veel geduld
  • sluit de snoeptaart en het snoep na het maken onmiddellijk af van de lucht want anders verliest het snoep aan smaak

Mijn oudste dochter was mijn referentiepunt: als zij de taart mooi vond, was het oké om ze cadeau te geven.  Ze gaf twee keer haar fiat maar liet me wel beloven dat zij de overschot van het snoep kreeg ;-)
En de communicantjes waren ontzettend blij met hun snoeptaart.   Opdracht volbracht.


En hoe maakt u uw snoeptaarten?

zondag 5 mei 2013

Teken

Onze tuin zit vol teken.  Vorig jaar slechts in de buurt van 1 struik, nu zit heel de gazon vol.  Ik moet nog maar over het kort gemaaide gras lopen of er kruipt al eentje over mijn voet.  Zelfs op de proper gewassen broeken aan de wasdraad heb ik al een teek gezien!
Dus houden wij elke avond tekeninspectie bij de kindjes.  Gisteren had de oudste dochter er eentje in haar nek en zoonlief in zijn "fachen": euhm, dialect voor beginnend baardhaar, opzij in het gezicht dus:


Hier valt het wel op, gelukkig maar.  Ondertussen hebben we al zoveel ervaring: ik ben expert in het opsporen van die beestjes, mijn wederhelft in het hanteren van de tekentang.  Mijn oudste dochter had haar eerste teek op 4 maand, van gewoon buiten in de buggy te zitten.


Vies, hè, zo'n teek.  En gevaarlijk ook: ze kunnen de ziekte van Lyme overbrengen.  Dus verwijderen we de teek altijd onmiddellijk, noteren we de datum en plek en letten we op voor het ontstaan van rode plekken.
Ik ben bij de apotheek ook al een roller-lotion gaan halen waarmee ik de kindjes insmeer voor ze buiten gaan spelen maar soms vergeet ik het nog en dan hebben ze gegarandeerd "prijs".
En dat verwijderen is niet altijd eenvoudig, zeker niet als ze tussen haartjes zitten zoals vorige week in ons meisje haar wenkbrauw, ocharme.

Ze waarschuwen zo voor teken in bossen en hoog gras, maar op een simpel gazon kunnen ze dus evengoed zitten.  Zitten er bij jullie ook zoveel teken?

Toevoeging: ik krijg net een opmerking dat ze voornamelijk in te zure bodems voorkomen en we dus best kalk strooien.  Dat gaan we dan vlug proberen!

vrijdag 3 mei 2013

Het magische spiegelspel

Voor haar verjaardag kreeg de oudste dochter "Het magische spiegelspel" van Jumbo.  Gelukkig hadden we nog batterijen liggen, zodat we direct konden beginnen spelen.  Ze is er zot van.  Ja, het is een meisje en ze houdt van prinsessen, sprookjes en van roze.


Ik moet zeggen dat het spel eigenlijk wel goed ineen zit.  Er zijn vier prinsessen die elk een eigen kleur vertegenwoordigen: rood, roze, geel en blauw.  De pionnetjes zijn trouwens heel mooi én ze vallen niet om.


Van elke kleur zijn er 4 hartjes die samen een bloem vormen.  Elke prinses gaat op zoek naar haar 4 hartvormige boemblaadjes.  Diegene die het eerst haar 4 bloemblaadjes heeft gevonden, is gewonnen!


De hartjes liggen in een grote cirkel op het speelbord.  Je gooit met de dobbelsteen (stippen van 1 tot en met 3) en zoveel stapjes mag je vooruit of achteruit gaan.  Waar je terecht komt, mag je het overeenstemmende hartje omdraaien.  Als het een hartje van jouw kleur is, mag je met de spiegel werken.  Is het hartje niet van jouw kleur, moet je het terug omdraaien.  Als iemand anders jouw hartje omdraait, moet je dus proberen onthouden waar dat was zodat je er zelf kan gaan staan.


Het werken met de spiegel is het spannendste van heel het spel.  Als je dus een hartje van jouw kleur hebt gevonden, druk je op jouw prinsessen-knop op de spiegel.  Als de heks tevoorschijn komt, moet je het hartje terug leggen.   Maar als de prins verschijnt, mag je het hartje houden!


Verder is er ook nog een kroontje dat je mag opzetten als je voorbij je startplaats komt.  Dan ben je beschermd tegen de heks en mag je altijd je gevonden hartje houden, ook als er geen prins op de spiegel komt.


Mijn dochter is er helemaal weg van.  Ik had vooraf wat vooroordelen omdat het zo'n hoog prinsessengehalte heeft, maar ach, ze speelt graag spelletjes, het is heel mooi afgewerkt en het zit best wel leuk in elkaar.  Alleen een beetje frustrerend als je weet waar je hartjes liggen en de dobbelsteen je telkens te ver doet stappen.  Maar ach, dan duurt het spel nog langer en is de dochter nóg contenter ;-)



En de zoon van 2,5 jaar vindt die spiegel trouwens ook ontzettend spannend. Nog even en hij kan gewoon mee prinses spelen ;-)

Het magische spiegelspel, van Jumbo 
Vanaf 4 jaar (of vanaf ze 3 ogen op een dobbelsteen kunnen tellen)