Van oud naar nieuw: zingen, snoep en nieuwjaarsbrieven

Onze overgang van oud naar nieuw:

Op 31 december gingen we heel de dag "nieuwjaar zingen".

Dat is een traditie in onze streek:

van deur tot deur gaan,

overal iets zingen en dan krijg je 

een centje of een koek.
Het was voor Mini-mie de eerste keer dat ze meeging.
Aan de eerste deur keek ze nogal raar

toen haar broer en zus begonnen te zingen

maar toen ze zag dat ze een chocoladen koek kregen,

sprong ze op en neer terwijl ze "latje, latje, latje" riep
(latje = chocolade).

Ze is flink mee rond gegaan,

uitgezonderd de twee uurtjes dat ze haar middagdutje deed.
Tegen het einde van de dag zong ze:

"nieuwjaa, nieuwjaa, nieuwjaa" mee.

Zó schattig!

Ook de oudste twee waren erg enthousiast:

we zongen van 9u tot 17u,

met een uurtje pauze 's middags.

Het resultaat was dan ook navenant:

kloksgewijs: 

een volle doos koeken met chocolade
- vooral leo en twix (en aldi-varianten) waren populair - ,

een zak met koekjes zonder chocola (handig voor school),

2 zakken vol chips,

alle zakken en dozen op de keukentafel om te sorteren
(en om te snoepen)

Terwijl Mie Fantasie en Wielfreak snoepten,

was Mini-mie meer geïnteresseerd in haar nieuwe speelgoed:

polly pocket (die ik tweedehands kocht).
Ze is er zot van en kan er heel mooi mee spelen.

Die ienieminie poppetjes passen perfect in haar peuterhandjes.

Later op de avond werd duidelijk 

waarom Mini-mie geen interesse had in het snoep:

ze had buikgriep.

Ook ik moest eraan geloven 

en vierde oud op nieuw tussen het toilet en mijn bed,

zonder echt te slapen.

1 januari verliep dus wat in mineur,

maar toch lazen onze oudsten heel vrolijk hun nieuwjaarsbrief

voor hun meter en peter.

Vandaag zijn we weer beter.

Eén voordeel: de kilo's van de feestdagen zijn er ondertussen al terug af ;-)