Onze jongste is ondertussen bijna 2,5 jaar.
Een echte peuter.
Erg ondernemend.
Ze houdt van mama helpen.
Op een onhandige maar goedbedoelde peutermanier, weet je wel,
waar een kwartiertje werk ineens is uitgelopen tot een karwei van langer dan een uur.
Al die uitgelopen kwartiertjes maken mijn dag veel te kort.
Maar ze is zo schattig. En ze helpt zo graag.
En het werk gaat niet lopen. Ons peutertje daarentegen ;-)
Ontsnappen kan ze als de beste:
tientallen keren per dag ben ik haar plots kwijt.
De ene minuut is ze nog bij mij en een tel later is ze nergens meer te bespeuren.
Dan zit ze op de trap of op toilet of boven in een slaapkamer.
Zo vond ik haar deze week uiteindelijk in de badkamer.
"Tandjes poetsen," zei ze glunderend.
Ze had haarzelf al bediend van tandpasta en al.
Enkel de hoeveelheid had ze nog beter mogen inschatten,
met haar mondje boordevol tandpasta ;-)
Ook als ik even naar toilet ga,
ben ik altijd op mijn hoede
voor wat ze nu weer heeft uitgespookt tijdens mijn korte afwezigheid.
Hier had ze honger:
Heel de doos hagelslag mocht eraan geloven.
Had ik al gezegd dat ze nog wat moeite had met het inschatten van hoeveelheden? ;-)
Dat had ze zelf ook door, ze verontschuldigde zich zelfs:
"Atidje boorham, latje, sorry" (= haar naam, boterham, chocola, sorry).
Het viel me nog op dat er geen enkel korreltje naast haar boterham was beland.
Dat had ze wellicht zonde gevonden ;-)
Ook in mama-liefde overdrijft ze graag.
Dan plukt ze bloemetjes voor mij
maar ook hier is het nog moeilijk in te schatten hoeveel madeliefjes er in zo'n vaasje passen ;-)
Alle madeliefjes uit héél de tuin waren allemaal voor mij :-)
Altijd vindt ze wel iets interessants.
Nergens kan ik iets eventjes laten liggen of ze slaat het aan.
Een eierschaal. Leuk om in 100 kleine stukjes te breken, hè?
Een flesje water dat klaarstaat voor de schoolgaande broer en zus:
"Atidje dorst" ;-)
Zie je haar deugenietenoogjes?
Stralend, ondernemend, altijd paraat voor actie.
Zo waren we een tijd terug in een kledingwinkel op zoek naar een kleedje voor haar.
Ze zag een heel mooi jurkje hangen:
"passen, passen, passen!" riep ze.
En zodra ze het aanhad, liep ze ermee weg
om onderweg eventjes halt te houden en te zingen: "pak me dan, als je kan!"
Vermoeiend is het wel.
Zeker nu ze geen middagdutjes meer doet
(omdat we haar anders vóór 22u niet in slaap krijgen).
Dat betekent dus geen seconde rust voor mij tussen 6u en 18u.
En zijzelf valt dan bijna in slaap tijdens het avondeten:
Maar het is vooral genieten.
Heel erg genieten.
Van haar grapjes, van haar lachjes,
van haar dolle fratsen,
van haar gekke woordjes en haar gedans,
van haar mollige armpjes,
van haar deugenietenoogjes,
van al haar avonturen,
van haar schattigheid.
Een schatje jouw kleine deugeniet ! Die chocoladehagelslag die waarschijnlijk toch naast de boterham viel zal ze al snel opgegeten hebben. Niet ? Wanneer mag ze naar school ? Zij zal er waarschijnlijk wel klaar voor zijn ? En dan heb jij terug tijd om dingen gedaan te krijgen op een normale tijdspanne. Veel succes. Ik zit in de gips door een stressfractuur. Waarschijnlijk opgelopen door het hardlopen, ik heb mijn voet niet omgeslagen ofzo. Er zit een barst in mijn scheenbeen en deze kan enkel genezen door zes weken gips. Gelukkig kan ik naaien met mijn linker voet op mijn pedaal. En anders terug wat bijlezen want dat kwam er de laatste tijd niet van. Grts CreativEls
BeantwoordenVerwijderenIn september mag ze voor het eerst naar school.
VerwijderenVeel succes met de gips, hopelijk lukt het om zo te naaien!
Geniet ervan, van jouw peutertje. Ik herken heel veel van mijn bijna-2-jarige in jouw verhaal...
BeantwoordenVerwijderenAh...wat lief! (en ach..het houd je actief toch ;-) )
BeantwoordenVerwijderenZo'n leuke ondernemende meid, met dat guitig lachje en haar charmes kan je ook nooit lang boos blijven lijkt me.
BeantwoordenVerwijderenLeuke leeftijd toch inderdaad he... Eens ze naar school gaan, verandert er weer heel veel. Ze leren zo enorm veel bij dan; enkel het doodmoe & lastig zijn 's avonds na schooltijd moet je er dan bijnemen ;-)
BeantwoordenVerwijderenWat een schatje dat deugnietje van jullie!
BeantwoordenVerwijderenOnze jongste is 2 weken geleden 2 geworden en herken hem volledig in je verhaal hier.
1 en al deugnieterij, maar oh zo lief, kan je inderdaad niet lang boos op blijven hé, maar vermoeiend is het wel, dat wel haha :p
heerlijk, ik heb hier ook zo'n exemplaar rondlopen! En wat ben ik blij dat ze de deur naar de gang, en de trap, nog niet open kan krijgen!
BeantwoordenVerwijderenNog een tipje voor je madeliefjes: hier gebeurt het ook regelmatig dat ze te kort worden afgeplukt en niet eens in een vaasje kunnen staan. Dan laat ik ze drijven in een schaaltje en dat staat eigenlijk nog veel mooier!