Ritje naar nostalgia

Mijn oude school wordt binnen enkele maanden afgebroken.

De plek waar ik leerde lezen en schrijven,

waar ik speelde, snoepte, zong, vriendjes en ruzie maakte,

waar ik als kleutertje chocomelk dronk en als prille tiener met de chocobakken sleurde,

waar ik heb gelachen en geweend,

waar ik 31 jaar geleden met veel goesting naartoe ging

en er de volgende 10 jaar elke dag met veel plezier vertoefde

(ja, ik was zo'n kind dat zelfs in de vakantie naar school wou).

Zondag was het er opendeurdag.

Mijn allerlaatste kans om het gebouw nog eens te bezoeken.

Al maanden op voorhand liet ik mijn vriendin weten die datum vrij te houden,

mijn beste vriendinnetje van in het eerste kleuterklasje en dat is ze nog steeds.

Samen doken we ons gezamenlijke verleden in.

Mijn oudste dochter houdt net als ik van school en vergezelde ons met veel plezier.

Het was van mijn 12e geleden dat ik er nog binnen was geweest.

Langs buiten zag het er nog redelijk hetzelfde uit,

enkel de ramen waren grijs geschilderd

en de steunpilaren voor het afdak zagen niet meer rood maar grijs.

Binnen was het wel heel wat veranderd.

De school is namelijk nu geen lagere school meer

maar een middelbare school.

Waar vroeger de kleuterklasjes waren,

zat nu het secretariaat.

Waar de refter lag, was de leraarskamer.

Het viel me op dat ik vooral de vloer nog heel goed herkende.

Nog steeds kijk ik - overal waar ik kom - eerst naar de vloer.

Dat zat er als kleutertje dus blijkbaar ook al in ;-)

Hier de trapjes naar de kleutergang.

De gaatjesmat, de treden, de vloer, de deur,

gek om daar nu een foto van te nemen

maar net dát kwam me zo vertrouwd over!

Het was ook frappant dat ik mijn fototoestel een beetje lager dan mijn hoofd moest houden

om het beeld voor mij herkenbaarder te maken.

Dat had wellicht met mijn grootte te maken;

als 6-jarige zie je de wereld nu eenmaal van lager dan als volwassene.

Hierdoor kwamen sommige lokalen in werkelijkheid veel kleiner over

dan dat ik ze in mijn geheugen had opgeslagen.

De foto hierboven is het gelijkvloers, de kleutergang,

met zicht op het eerste kleuterklasje van juffrouw Lutgard (maar nu dus secretariaat).

Van de inrichting van het klasje schoot in realiteit helaas niets meer over

(in mijn hoofd gelukkig nog wel).

Wat me uit die tijd echter het meest is bijgebleven,

zijn die venstertegeltjes in het plafond.

Daardoor zagen we namelijk de voeten van de leerlingen van de lagere school,

van "de groten", waar we naar opkeken en die boven les volgden.

Die voeten, dat maakte een enorme indruk op ons.

We keken enorm uit naar het moment dat wijzelf daarboven zouden lopen

terwijl we niet beseften dat de tijd die we daar beneden beleefden

misschien wel de mooiste van ons leven was.

En toen we zelf daarboven liepen (foto hieronder met zicht op 2e leerjaar)

beseften we nauwelijks wat voor indruk dat moest maken op de kleutertjes

die wellicht ook naar onze voeten stonden te staren...

 De prachtige trappengang:

 

 

De vloer (weeral de vloer) bovenaan de trap, 

voor de deur van het eerste leerjaar.

Zelfs de vlek op de vloer herkende ik nog!

De deur van het eerste leerjaar,

dat slotje en de klink was nog helemaal hetzelfde.

De hal beneden waar we moesten wachten eer we op de speelplaats mochten.

De klok waar Zuster Stuelens mee belde om het einde van de speeltijd aan te kondigen.

De gang naar de kleuterspeelplaats en naar het fietsenrek.

Dit beeld was nog helemaal hetzelfde: 

het fietsenrek aan de achterkant

met zicht op het instapklasje van juffrouw Marleen en juffrouw Hilde.

Daar stond mijn moeder mij na school op te wachten

en 's morgens nog bij te babbelen met de andere mama's.

De toiletten.

Nog helemaal hetzelfde!

De prachtige kastanjeboom waar ik 25 jaar geleden ook zo rond stapte

(toen was het niet opgehoogd rond de wortels, nadien een beetje met lagere bankjes)

Van op de speelplaats hadden we zicht op het klooster en de kerk.

Tegen die muurtjes hebben we uren gestaan...

Het zicht vanop de straat, met links de turnzaal.

Van hieraf stapten we naar de overkant: 

naar de tweede en derde kleuterklas

en naar het vijfde en zesde leerjaar.

En weer was het de grond die me het meest opviel.

We moesten op het rechtse gedeelte lopen

maar "vielen" soms wel eens naar links ;-)

 In de tuin van het klooster waren de hoogste kleuterklasjes (rechts, laag)

en het vijfde en zesde leerjaar (links, hoog).

Daar konden we niet binnen;

de foto's van hier zijn dus enkel langs buiten genomen.

De kleutergang met links het kamertje 

waar we onze toetertesten deden en medisch onderzoek hadden

en rechts de deuropening naar het tweede kleuterklasje van de super lieve zuster Dora,

in haar laatste jaren voor haar pensioen.

Wat een zalige tijd!

De mega grote poppenkast, de water- en zandtafel, ...  

Er schiet niets meer van over,

enkel langs buiten is nog het winkeltje van de derde kleuterklas te zien:

en de buitenkant van het keukentje, de poppenkamer en het winkeltje,

maar toen we door het raam keken, bleek binnenin alles afgebroken:

Maar de vloer (hey, de vloer!) was wel nog hetzelfde

van de derde kleuterklas bij juffrouw Chris.

Voor de rest was alles anders.

Van het vijfde en zesde leerjaar was er meer bewaard gebleven,

zelfs de authentieke deur ;-)

maar toch vooral de vloer, hier van het zesde leerjaar ;-)

en het uitzicht dat ik er had

(ja, ik heb veel uit het raam gekeken ;-))

Ja, het was een schone tijd.

Nu resten er voorlopig enkel nog gebouwen

vol vergane glorie,

als je bijvoorbeeld de zandbak bekijkt

waar ik uren versleten heb:

Alles verandert.

En wij worden ouder, gelukkig maar.

De mensen en vele herinneringen zitten nog in mijn hoofd,

zelfs niet zo heel ver weg,

bleek afgelopen zondag :-)

Staat jouw oude schoolgebouw er nog?