woensdag 30 april 2014

6 tips voor een vlottere ochtendrush



1)  Dek de ontbijttafel reeds de avond voordien, dat is al tijd uitgespaard.


2)  Sta op tijd op, nog voor de kinderen wakker zijn.  Zo kan je jezelf rustig klaarmaken en kom je niet in de auto tot de ontdekking dat je slechts één oorbel in hebt.  (ja, ik spreek uit ervaring)



3)  Roep het traagste kind eerst op.  Hier is dat de oudste.  Die heeft tijd nodig om wakker te worden en doet ’s ochtends een half uur over één boterham.  Een half uur, 30 minuten voor misschien 8 hapjes.  De korsten laat ze dan nog liggen, anders zou het gegarandeerd nog langer duren.



4)   Zet de boekentassen ’s avonds klaar zodat enkel de brooddoos er nog in moet.  Of maak eventueel de brooddozen ook al de avond voordien maar laat ze dan wel overnachten in de koelkast.
Hier stop ik ook het tien-uurtje pas ’s ochtends in de boekentas.  Ze krijgen namelijk enkel een koek of ander lekkers zoals rozijntjes of een stuk appel als hun boterham op is.  Als hun boterhammetje niet is opgeraakt, gaat dat in de koekendoos.  Kwestie van hen wat te motiveren om toch te ontbijten.



5)   Roep niet op de kinderen.  Dat heeft totaal geen effect en werkt vaak zelfs averechts.  Iedereen wordt er gestresseerd van, ook jijzelf.
In plaats van te roepen, ga je naar het betreffende kind.  Als hij niet luisterde omdat je hem al 3x had geroepen om tanden te komen poetsen, neem je hem mee naar de badkamer.  Schreeuwen dat het nu tijd is om te maken dat hij in de badkamer is, zorgt alleen maar voor frustraties.  Door hem zelf te komen halen, laat je hem zien dat het menens is en dat hij moet luisteren naar jou.  Wedden dat hij volgende keer wel direct luistert om zijn tanden te komen poetsen?  *voorlopig enkel ervaring met kleuters*



6)  Laat de kinderen elkaar helpen.  Bij ons ritst de oudste de jas van de middenste dicht terwijl ik de kleinste aankleed.  Uitbesteden die handel!  En op rustige momenten kan je hen oefenen in zelf aankleden.  Vanmorgen hadden we nog wat tijd over (een zeldzaamheid) en heb ik Wielfreak begeleid om zelf zijn t-shirt te leren aandoen.  “Ik kan dat niet” was zijn motto maar het is hem toch gelukt! 
Hoe vlugger ze zelf iets kunnen, hoe vlugger jij niet meer moet helpen en hoe langer je dus ’s ochtends kan slapen.  Dubbele winst!



En op sommige dagen gaat het al wat vlotter dan op andere dagen. 


Toch vind ik de “ochtendrush” nog verschrikkelijk lang duren.  Toen manlief en ik nog kinderloos waren, ontbeten we samen op ons gemak om dan gezellig samen naar het station te fietsen.  Op maximum 45 minuutjes waren we de deur uit.  Nu staat mijn wekker om iets na 6u.  En om 8u zijn we nóg niet klaar. 
Hoe kan dat toch in hemelsnaam zo lang duren?  Dat vraag ik mij elke dag opnieuw af.  En omdat ik binnen een jaar of 20 me dat ook wel eens zal afvragen maar die ochtendrush dan (hopelijk toch) de "rush" kwijt is, heb ik het even opgeschreven.   

De realiteit:

  • 6u05: Mijn wekkerradio begint te spelen.  Aangezien die niet alleen muziek laat horen maar ook erg vervelend piept, is het een stimulans om op te staan.  Ik kan hem namelijk niet vanuit mijn bed uitzetten; ik heb hem met opzet wat verder op mijn nachtkastje staan zodat ik er echt wel uit moet.
  • 6u10: Toilet- en badkamerbezoek, alwaar ik goeiemorgen zeg tegen manlief.
  • 6u30: Ik spring in mijn kleren.
  • 6u40: Ik ontbijt: een stuk fruit, gevolgd door 'zelfgemaakte' muesli (havermout met wat noten) met surrogaat-yoghurt.
  • 6u50: Manlief maakt de melkflesjes klaar en ik de boterhammetjes zodat de kindjes om 7u direct kunnen beginnen met drinken of eten. 
  • 6u55: Manlief roept de kindjes op (als ze al niet wakker zijn), trekt de rolluiken op, zet boven de ramen open en vertrekt met de fiets naar het station om naar zijn werk te gaan. 
  • 7u: De pamper van Wielfreak gaat uit en de twee oudsten bezoeken het toilet en de badkamer.
  • 7u05: Ik zet de kindjes aan het eten/drinken en ontdoe Minimie van haar slaapzak en spoel haar neusje.
  • 7u10: Ik geef borstvoeding aan Minimie.
  • 7u25: Ik zet Minimie aan tafel en smeer haar twee boterhammen die ik in kleine stukjes doe.  Ondertussen spoor ik de twee oudsten aan om nog verder te eten. 
  • 7u30: Ik ga boven de ramen dicht doen en stop onderweg de brooddozen in de boekentassen.
  • 7u35: Ik poets mijn tanden en neem Wielfreak mee naar de badkamer om zijn tanden te poetsen.  Als ik de twee oudsten allebei mee naar de badkamer neem, treuzelen ze te lang of maken ze ruzie.
  • 7u40: Terwijl ik Mie Fantasie naar de badkamer stuur om tandjes te poetsen, breng ik Minimie naar haar park in de living.  Van daaruit neem ik Wielfreak mee naar toilet.  Vaak moet er nog iemand grote boodschap doen dus billen afvegen is op dit moment ook quasi standaard. 
  • 7u45: Ik begeleid (lees: commandeer) Mie Fantasie in het aankleden terwijl ikzelf Wielfreak verder aankleed: zijn broek, kousen en schoenen.  Helaas ontstaat er hier vaak nog een zoektocht naar een verloren kledingstuk: een schoen die gisterenavond op zijn plaats was gezet blijkt plots spoorloos.  Een golfje (vestje) of een kousenbroek die onder de zetel zijn beland in plaats van op de klerenstoel...  Stijgende stress-factor!
  • 7u53: Dan wordt het dringend tijd om de haartjes te kammen en bij Mie Fantasie ook nog staartjes, vlechtjes of dotjes te maken.
  • 8u: Ik haal Minimie uit haar park, ververs haar pamper en doe haar jas aan.
  • 8u05: Ik ben klaar met Minimie en ga haar in de auto zetten.  Onderweg zeg ik tegen Wielfreak en Mie Fantasie dat ze hun jas moeten aandoen.  En duim ik dat er niemand meer naar toilet moet!
  • 8u10: Ik open de autodeuren voor de twee oudsten zodat ze in de auto kunnen kruipen.  Ondertussen ga ik mijn schoenen aandoen.
  • 8u12: Ik zet de kindjes vast in de auto.  Da's meestal een enorm gedoe want Wielfreak wringt graag tegen en met dikke jassen aan is het eens zo moeilijk om hen vast te klikken terwijl ikzelf sta te zweten in mijn jas.
  • 8u15: De auto start; we vertrekken.  Hopelijk staan we niet in de file!
  • 9u: Ik kom terug thuis en ben al compleet uitgeput nog voor de dag goed en wel begonnen is...

Om dan nog maar te zwijgen over niet uitgeslapen kinderen die minutenlang luidkeels staan te huilen.
Of over discussies zoals:
"die broek zakt af, die doe ik niet meer aan!"  of
"die trui is lelijk" of
"ik wil 2 ingevlochten vlechtjes" als er nog maar net 1 seconde over is voor een gewone staart. 
Scènes met tranen en krijsen, u kunt het zich niet voorstellen!  Behalve als u zelf ook kinderen hebt natuurlijk ;-)


Sommige ochtenden lukt het wonderwel om zelfs allemaal tegen 8u in de auto te kruipen.  Andere dagen loopt het dan weer tergend traag en is het reppen en spoeien om dan nog tegen 8u23 naar buiten te rijden... 
(En toch zijn we nog nooit te laat geweest.  Hout vasthouden!)



En hoe doen jullie dat 's morgens?  Zetten jullie ook de ontbijttafel 's avonds al klaar?  Heb jij nog een ultieme ochtendtip?  Werken jullie kindjes altijd even enthousiast mee tijdens de ochtendrush?  En hoe krijgen jullie iet of wat ontbijt in die kindermondjes?

maandag 28 april 2014

Welke kinderbijbel kiezen?

De communiefeesten zijn weer in aantocht.  
Een gepast cadeau is dan een kinderbijbel.
Vroeger had iedereen wel een "tante nonneke"
die op zo'n feest een kinderbijbel schonk.
Maar tegenwoordig zijn de "tante nonnekes" met uitsterven bedreigd
en dus wellicht ook de bezitters van kinderbijbels.

Nochtans zijn er ontzettend mooie exemplaren op de markt,
echt pareltjes!
Ik heb in de sector gewerkt
en zag er meer dan 100 kinderbijbels naast elkaar staan.
Vaak kreeg ik de vraag:
"wat is nu de beste bijbel voor kinderen?"
"welke kinderbijbel raad jij mij aan?"
"wat is de mooiste kinderbijbel?"

Maar daar is niet één juist antwoord op.
Het hangt af van verschillende factoren:
  • naar welk soort kinderbijbel ben je op zoek?
  • voor welke leeftijd is hij bestemd?
  • ben je katholiek of protestants of evangelisch of ...?


Voor kleuters is de Prentenbijbel met tekeningen van Marijke Ten Cate een aanrader.
We hebben hem zelf al een aantal jaar 
en deden hem ondertussen ook al 2x cadeau aan eerste communicanten.
Onze kindjes kijken er heel graag in en vragen vaak om erin voor te lezen.
Dat is niet moeilijk; de tekeningen zijn prachtig.
In mijn kinderbijbels van vroeger moest ik het altijd doen
met slechts één prent per bijbelverhaal.
 In deze prentenbijbel niet:
elke pagina bevat een grote, aansprekende tekening
en een korte, begrijpelijke tekst.

De kinderen die hem cadeau kregen zijn er ook erg enthousiast over.
Hoewel ze al kunnen lezen,
genieten ze toch ook van de prenten.
(Zo was ik ook op die leeftijd,
en nog steeds kijk ik graag naar die mooie tekeningen).

Meer info en voorbeeldtekeningen op:


Een andere bijbel die de nadruk legt op het beeld
is de Kijkbijbel.
In mijn kindertijd gebruikten we daar prenten van in de lagere school.
De prenten zijn heel duidelijk en vertellen het verhaal.
Er staan ook minder gekende bijbelverhalen in,
wat ik een groot pluspunt vind. 
De prenten zelf vind ik niet zo heel erg mooi
maar smaken verschillen natuurlijk.


Een bijbel waar er ook prenten instaan 
maar waar die toch zijn ondergeschikt aan het woord,
is de kinderbijbel van uitgeverij Averbode:
Hij spitst zich toe op lagere schoolkinderen
en is evenzeer een ideaal communiecadeau.


Uiteraard zijn er nog veel meer kinderbijbels dan deze drie.
Helaas vind je in de gewone boekhandels vaak slechts één titel.
Kiezen is dan niet aan de orde.
Maar geen nood: 
er zijn verspreid over heel Vlaanderen verschillende gespecialiseerde winkels
met een uitgebreid aanbod aan kinderbijbels.
Je vindt een lijst van deze winkels op Kerknet.

Ook in je plaatselijke openbare bibliotheek
of in gespecialiseerde bibliotheken zoals Obed in Antwerpen
vind je een gamma aan kinderbijbels.


Veel plezier met je zoektocht!
En laat je even weten welke titel het is geworden? :-)
Of ken jij een kinderbijbel die ook nog heel erg de moeite is?
Ik ben benieuwd!

vrijdag 25 april 2014

Oproep om speel-foto's + winnaar Give Away

Ik zie zó graag spelende kindjes!  
Onze eigen kindjes, maar ook andere. 
 Hoe ze spelen, waarmee ze spelen, hoe hun interactie met elkaar is,  ...  
Gewoon om hen bezig te zien.  
En ook wel een beetje om inspiratie op te doen voor onze kindjes: 
"dat is een tof idee", 
of "heej, da's leuk speelgoed", 
of "ah, zo hadden we dat nog niet gebruikt"!

Daarom dacht ik:
laat mij een oproep doen bij jullie
om speel-foto's te bloggen,
de komende weken, maanden, jaren,
foto's van nu of van vroeger,
van spelen met speelgoed of met een kartonnen doos 
of van knutselen of eender wat voor soort spelen.

Dan wordt de blog-wereld
een beetje een speel-plaats.
Daar ga ik zo van genieten!

"Zo speelden wij ..."
gisteren, vorige week,vorig jaar, 20 jaar geleden, ...
thuis, bij oma en opa, op reis, op school, bij vrienden, ...
alleen, met twee, met een hele bende, ...
één foto, een viertal of een hele reeks,
zonder tekst of met een hele uitleg erbij:
alles kan!

Opdat ik geen foto zou missen,
kan je je bij mij aanmelden.
Onder het tabblad "zo speelden wij"
plaats ik dan een overzicht van alle deelnemers.
Zo kunnen jullie speel-foto's ook ruimer bekeken worden.

Wat denken jullie?
Doen jullie mee?
Mail me op villaspeelmama@gmail.com
of reageer hieronder.

Ik zal alvast beginnen:
zo speelden wij in de paasvakantie:

Hoewel het mooi weer was,
wilden ze absoluut binnen spelen met de duplo-trein.


Ze zetten de locomotief nooit vooraan;
die mag altijd én duwen én trekken:
11 wagonnetjes in totaal.
Eerst gingen de poppetjes erin, gevolgd door de dieren.
Bovenop werd de trein nog versierd met bloemen:


Op de duplo-plaat bouwde zoonlief een parking:


terwijl onze jongste de poppetjes te slapen legde
(ze waren wellicht moe van hun treinreis)


Zó zalig, hè?
Twee volle dagen hebben ze met die duplo gespeeld!
Ik heb hen een beetje op weg geholpen met het bouwen van het huis
en dan waren ze vertrokken.
En kon ik genieten...


Nog iets anders om van te genieten:
de Give Away van 2 setjes zoekfoto's:

 
Dank je wel voor al jullie reacties,
zowel op de blog als op Facebook
dat was tof om te lezen!

Ik had alle deelnemers achter elkaar opgeschreven
met de dubbele erbij voor de delers.
Dan mocht mijn man 2 nummertjes kiezen
(aangezien de kindjes al sliepen).

Winnaar op de blog: Naja (mail je mij je adres?)
Winnaar op Facebook: Mie Katoentje (jouw adres heb ik nog)

Proficiat aan de winnaars en veel zoekplezier!
Aan alle anderen: niet getreurd, er komen nog Give Aways!
Of je kan proberen zelf een zoekboek te maken:
het is een toffe bezigheid!

En, doen jullie mee aan "zo speelden wij" ???

dinsdag 22 april 2014

Blogdate met de kindjes van Mie Katoentje

Mie Katoentje en ik hebben wel wat met elkaar gemeen:
  • We zetten ongeveer tegelijkertijd onze eerste stappen in blogland
  • We houden allebei van naaien
  • We hebben allebei een dochter van vijf, een zoon van drie en nog een een-jarige
    (zij een zoontje en ik een dochtertje)
We ontmoetten elkaar al een eerste keer in september vorig jaar toen we samen stof gingen uitkiezen voor mijn vossenkleedje.  Dat klikte direct en nu gingen we onze kindjes ook met elkaar laten klikken ;-)

We prikten een datum en spraken af in de natuurspeeltuin in de Averegten.  Het werd een super toffe dag: het zonnetje scheen zalig, de kindjes amuseerden zich met elkaar en wij konden gezellig babbelen achter de jongsten lopen.










Leuk hè, zo'n speelkameraadjes!  
Zelfs de broeken zijn bijna even vuil ;-)

maandag 21 april 2014

Chocolade vondsten

Op een vroege paasmorgen, 
in een stille tuin in Duffel, 
stormden om 7u15 plots 
3 kindertjes de deur uit
met een al of niet zelfgemaakt mandje.


Even later waren de buren ook wakker ;-)  
"Heey, hier liggen nog kei veel eitjes!!!"


Voor het eerst kon Mini-mie paaseitjes rapen.


Die werden direct naar smaak getest.



Paaseitjes tussen de meiklokjes, dat gebeurt ook niet gauw


Zalig die snoetjes

 
 De buit was lekker.


Zei ik al "Zalig die snoetjes" ?  ;-)



P.S. Meedoen aan de give-away kan nog tot en met donderdag 24 april!

vrijdag 18 april 2014

Vakantie in de Ardennen

We zijn de batterijen gaan opladen in de Ardennen.  
Wat was het daar mooi!



We logeerden in de buurt van Malmédy, in erg heuvelachtig gebied.


Ik voel het nog in mijn kuiten;
ze zijn wat stijf van al die niveau-verschillen.

We zagen toffe dingen tijdens de wandelingen:
een boomhut:


zelfgemaakte bankjes en een tafeltje:


Mijn ouders, broer en zus waren ook mee.
Altijd handig: extra kinder-voorttrekkers ;-)


 of duwers van schone slaapsters
(let op de verzamelde schatten die op haar schoot liggen)


Mie Fantasie zorgde - zoals gewoonlijk - voor de grappige noot: 



zondag 13 april 2014

Doe-tentoonstelling "Babydieren" in Brussel

Deze voormiddag bezochten we de tijdelijke tentoonstelling "Babydieren
in het Museum voor Natuurwetenschappen in Brussel.  
Die is speciaal opgezet voor de doelgroep 3 tot 8 jaar 
dus ik was reuze benieuwd.  
En ja, hoor, ze maakt haar belofte waar: 
de kindjes hebben ervan genoten!




Er waren verschillende doe-activiteiten 
waaronder "kruipen als een kikker met eitjes op je rug".  
Je moest heel voorzichtig zijn om te vermijden dat ze er zouden afvallen.


Toch snap ik hem nog niet helemaal.  
Kikkers springen toch in plaats van te kruipen?  
En die kikkerdril is toch plakkerig genoeg om er niet af te vallen?
Wat ben ik weer kritisch; plezant was het wel ;-)


Voor de rest was het allemaal dik in orde!
We kwamen binnen in het midden van de zaal 
waar in een lange rij opgezette babydieren stonden.
Die kregen het minste aandacht van de jonge bezoekertjes.



Er was zoveel leukers te doen!

Hier mocht je ruiken welke baby bij welke mama hoorde:
klepje omhoog, geurtje opsnuiven en zoeken maar!
Dat viel best mee en de geur trouwens ook. 
En ik die dacht dat diertjes eigenlijk stonken ;-)




Je kon ook voelen aan de huid van verschillende soorten dieren:



Een groot deel van de tentoonstelling was interactief.  
Hier moest je van elke mama zoeken wie de baby was:




Welk dier komt uit het ei en wie rechtstreeks uit de mama-buik?
Steek de kaartjes in het ei of in de buik 
(hier was geen correctie dus moest mama goed nadenken ;-))




Wat eten deze dieren?




Dat was een beetje moeilijk.  
Van onderstaande twee waren we 100% zeker 
maar van sommigen wist ik het echt niet.
Zo brengt zo'n kindertentoonstelling me dus eigenlijk tot het besef 
dat ik niet veel weet over de fauna...


 

Het tofste was het gedeelte "camouflage".
Dit was ongelofelijk goed opgezet;
ze mochten zich verkleden en in verschillende landschappen gaan staan!

Natuurlijk wilden ze met hun vestje voor élk landschap in de spiegel gaan kijken;
waar ben ik gecamoufleerd en waar niet?


 


een woestijnrat in de woestijn, een ijsbeer in het gras



een hert in het bos en een yak in het gras.

Onze kindjes wisten voordien niet wat camouflage betekende
maar nu kennen ze het concept helemaal!
Al doende leert men!


Tussendoor waren er ook rustmomenten:
educatieve en interactieve filmpjes aan de hand van touchscreens,
bijvoorbeeld over de ontwikkeling van een slak:




Met hoeveel worden ze tegelijk geboren?




 Ook waren er filmpjes van baby-dieren:



De twee oudsten zeiden hier spontaan "Bumba" bij.
Inderdaad, in de eindgeneriek komen daar 2 rupsen naar elkaar toe kruipen!
Straf toch hoe die kinderbreinen werken.
Of zijn ze zo geïndoctrineerd? ;-)

Concluderend:

De tentoonstelling was goed uitgedokterd, mooi opgesteld, leerrijk maar ook heel plezant.
Helaas wisten we niet of alles wat we invulden of deden juist was.
Het was ook wel wat uitzoeken hoe alles werkte.
Er was geen handleiding en op de kaartjes stond telkens maar één zinnetje uitleg.
De kinderen hadden daar echter geen problemen mee;
spelenderwijs ontdekten ze op welke manier ze iets konden uitvoeren.
En gelukkig waren er heel wat andere bezoekers
zodat je altijd van anderen kon "afkijken".

Jammer dat de zaal een beetje klein was voor de opstelling
maar omdat het aantal bezoekers per uur wordt gelimiteerd,
viel de drukte nog reuze mee.
Het was er wel een beetje drukkend warm,
dus gelukkig maakten we gebruik van de (gratis) vestiaire.
Wegens de vele trappen waren we blij dat we geen buggy bij hadden.


En de allerkleinsten?

Wel, die hebben zich ook leuk vermaakt:



Toffe baby-kangoeroe's!


*Ik wil me ook eens camoufleren (maar niet stilstaan) *


*Ik wil ook een nestje bouwen (dolle pret) *


Achteruit schuiven uit het schild van de schildpad, recht op de zus!


Anderhalf uur spendeerden we in de babydieren-tentoonstelling.
De rest van het museum is nog véél groter:



 

Nadien gingen we nog eten in het kindvriendelijke restaurant Houtsiplou, ook in Brussel:
kleurpotloodjes, speelgoed, een erg kleurrijk interieur én lekker eten:




Het was een geslaagd dagje Brussel!

De tentoontstelling "Babydieren" loopt nog tot 11 juni.  De moeite waard!