zondag 27 september 2015

Minion lampionnetje voor de ballonnekesstoet

Gisteren ging in ons dorp Duffel naar jaarlijkse traditie de ballonnekesstoet uit.
Kinderen lopen dan 's avonds met hun zelfgemaakt lichtgevend lampionnetje door de straten,
vergezeld van vele mooi versierde wagens vol ambiance en sfeer.
Afgesloten wordt er telkens met een prachtig vuurwerk.

Op school knutselen ze in de kleuterklassen tot en met het eerste leerjaar een lampionnetje.
Mie Fantasie zit in het tweede leerjaar en viel bijgevolg voor de eerste keer uit de boot.
Dus gingen we thuis aan de slag.
Op Pinterest zocht ik naar originele lampionnetjes maar ik vond niet echt mijn goesting.
De tijd drong en we hadden nog steeds geen idee.
Tot mijn zoontje met zijn meter naar de film "Minions" ging kijken.
Dat was het!  Van een petfles konden we wel een Minion maken!
En hij werd prachtig, al zeg ik het zelf.  Dat hebben we goed gedaan!


Wat hou ik toch van knutselen!  
Die creatieve genen heeft mijn dochter gelukkig ook geërfd. 
Vorig weekend schilderde ze een lege cola-fles geel.


Googelend vond ik dan enkele originele knutselaars die ons idee eerder al hadden uitgewerkt;
altijd handig om van voorbeeldjes te kunnen afkijken ;-)
Toen we maandag op school kwamen, zagen we nog een mooi voorbeeld:
in de klas van Mini-me gingen ze ook een Minion-lampionnetje maken
en de meester zijn voorbeeld-exemplaar hing al afgewerkt te pronken. 
Wat een toeval!


Toen woensdag de verf droog was, zetten we ons voort aan het werk.
We gebruikten dopjes van flesjes met daarin wiebeloogjes voor de ogen.
Van gekleurd papier knipte Mie Fantasie de zwarte band en de blauwe overal. 
Met het lijmpistool plakten we alles vast.



Nog echte knoopjes op de overal, gele ballonnen als armpjes en klaar!


Op school ging er vrijdagnamiddag een pre-stoet uit voor de jongsten
waar Mini-me haar zelfgemaakte bouwvakker-minion toonde
en Wielfreak zijn gevarendriehoek met werkmannen showde.
Het thema van de school was dit jaar namelijk "bouwwerken"
aangezien de school één grote bouwwerf is door de verbouwingen.


Thuis oefenden ze in de donkere badkamer het liedje "Kèske in de lanteirn"
dat ze alle drie uit volle borst meezongen;
het filmpje ervan postte ik op youtube:  https://youtu.be/_JUMX2abWQU


En toen het buiten donker werd, 
moesten ze natuurlijk ook zien welk effect dat had op hun lichtgevende knutselwerkje :-)
(de jongste lag toen al uitgeteld in bed - naar school gaan is ontzettend vermoeiend ;-))


Op de echte ballonnekesstoet was Mini-me wel nog klaarwakker;
dankzij haar middagdutje heeft ze het kunnen uithouden zonder traantjes tot 23u30.
Ze heeft zelfs een groot deel van de stoet haar buggy afgewezen
en flink mee gestapt, daarbij trots haar lampionnetje dragend.
Zó schattig!

 

We hadden de kindjes warm aangekleed,
vooral Wielfreak die dit jaar op de kar van de school mocht zitten.
Aangezien het thema "bouwwerken" was,
verkleedde hij zich met een bouwvakkershemd boven zijn jas
en de obligatoire helm:


op de kar: 


de bouwvakkerskar van school met heel de derde kleuterklas erop:


de versiering aan de school:


Ja, minions zijn duidelijk in :-)
Het was een geslaagde ballonnekesstoet,
al waren de kindjes wel wat bang van het vuurwerk nadien
en lagen ze pas om 23u in bed.
Maar het was heel mooi weer 
en we hebben er allemaal van genoten!



dinsdag 22 september 2015

Binnenkijken: de kinderkamer

Net als in de keuken en de hall
kozen we voor een opvallend behangpapier in de slaapkamer van de kindjes.


Vier jaar hangt dit papier nu al aan de muur en ik ontdek er soms nog iets nieuws in.  Het heette fairy tales, geloof ik.  Je kan er een hele tijd naar blijven kijken, echt iets voor een kinderkamer.


We combineerden het met het bijhorende rode houtachtige papier  



Eerst wou ik graag een wit vogelkastje aan die muur hangen maar nu wil ik het graag zou houden.   Bovendien staan er momenteel twee kleerkasten in omdat de zolder nog niet af is, dus is er eigenlijk geen effen muur vrij om iets aan te hangen.  De twee vrije muren zijn die met het bedrukte behangpapier.  Ideaal om er ten volle van te kunnen genieten!

Hebben jullie ook behangpapier in de kinderkamer of zijn de muren geverfd?
Is er iets speciaals qua decoratie wat jullie kinderkamer(s) iets extra geeft?


dinsdag 15 september 2015

Daar gaan mijn goede voornemens...

1 september 2015.  Daar keek ik al maanden naar uit.
Voor het eerst in ruim 6,5 jaar zou ik overdag alleen thuis zijn.
Eindelijk enkele uurtjes rust om eens te kunnen doorwerken.
Eindelijk tijd om eens iets gedaan te krijgen
in plaats van continu in de weg te worden gelopen
door een peuter die houdt van
wasmanden en kasten uitladen,
naar boven ontsnappen
en plasjes achterlaten op de vloer,
om maar enkele dingen te noemen.

Sinds april deed onze jongste geen middagslaapjes meer.
Sindsdien telde ik dus al af tot haar eerste schooldag.
Een heel to-do-lijstje had ik klaar:
de garage opruimen,
alle kleerkasten onder handen nemen,
de keukenkastjes uitkuisen,
in het speelgoed rommelen,
fotoboeken afwerken,
naaien
...
Alle werkjes bleven liggen en werden uitgesteld tot september,
dan zou ik er wel tijd voor hebben.
Dus genoot ik nog even van de volle aanwezigheid van de kindjes.
De twee vakantiemaanden zijn voorbij gevlogen.
We spendeerden uren in speeltuinen, op uitstap
en lieten veel vriendjes komen spelen.
Voordien hield ik onze jongste leuk alleen bezig:
we puzzelden, speelden de gemakkelijkste spelletjes, tekenden,
gingen zwemmen, maakten fietstochtjes en deden samen boodschappen.

Maar half augustus kreeg ik last van bekkeninstabiliteit.
Tijdens mijn drie zwangerschappen heb ik daar serieus van afgezien.
Bij de middelste zwangerschap ben ik zelfs in een rolstoel beland.
Na elke zwangerschap had ik telkens nog enkele maanden wat last
maar het beterde altijd vlug.
En nu zit ik plots terug opgescheept met die bekkeninstabiliteit,
zelfs zonder zwanger te zijn.
Al vier weken zonder een idee te hebben wanneer het weer betert.
Mijn osteopaat raadt me aan om veel te wandelen
en alles zo symmetrisch mogelijk te doen.
In de vakantie heb ik inderdaad wel minder gewandeld;
in het gewone schoolritme stapte ik na school altijd te voet verder naar de bakker.
Dus nu maak ik elke ochtend een wandeling
in de hoop dat ik vlug terug van die bekkeninstabiliteit vanaf ben.
Voorlopig is het nog niet echt beter.
De eerste dagen klikte mijn bekken enkel bij het trappen lopen
maar op mijn slechtste dagen zelfs gewoon al bij het verzetten van een been.
Ik geraak met moeite de trap nog op en af;
in ons huis vol trappen is dat echt wel een ergernis.
Bukken om iets van de grond op te rapen is pijnlijk
en de ochtendrush en koken zijn een ware hel
omdat ik dan vele kleine draaibewegingen met mijn bekken moet doen.
In de auto is het induwen van mijn ontkoppelingspedaal pijnlijk.
Maar ik kan het allemaal nog, ook al geeft het last. 
Tijdens mijn zwangerschap kon ik telkens de laatste 2 maanden niet meer rijden.

Dus blijf ik zo veel mogelijk bewegen.
En vraag ik in de colruyt hulp om iets uit het hoogste rek te halen
in plaats van zelf op dat hoge krukje te gaan staan
(want daar geraakt mijn been niet meer op).
Het zijn de kleinste, gekste, meest onbewuste dingen
waar ik nu bij aanvoel dat ik het voorzichtig moet doen:
op een stoel gaan zitten om mijn schoenen of broek aan of uit te doen
(in plaats van het been op te heffen),
met twee benen tegelijk in en uit de auto stappen
(je ziet er dan uit als een oud madammeke, maar kom).

Dus daar gaan mijn goede voornemens van kasten uit te kuisen
en heel het huis uit te rommelen...
Het kriebelt zo om te beginnen!
Hopelijk wil dat bekken vlug terug mee zodat ik er terug kan invliegen
nu die kleine kindertjes overdag zijn uitgevlogen.

Gelukkig hebben ze een goede start gemaakt
en gaan ze alle drie heel graag naar school.
De jongste loopt zelfs in het weekend met haar boekentasje rond :-)



En ik zet me dan maar rustig aan het naaien,
of fotoboeken maken;
dan kan ik heel die vakantie nog eens herbeleven :-)