Zou een kind van bijna 3 iets hebben aan een gewoon, saai museum? Nu is het wel een braaf en leergierig kind (uiteraard, ze is MIJN dochter ;-)) dus hebben we het maar eens geprobeerd. Ik had haar vooraf gewaarschuwd dat er enkel schilderijen zouden zijn en gevraagd of ze het nog zag zitten. "Jaja mama, kom, we vertrekken".
En het viel best mee. Gelukkig had ik er maar eentje mee want ons meisje zag op een doek vaak niet meer dan de weerkaatsing van het licht. Dus pakte ik haar op en samen vertelden we dan wat we zagen (veel hondjes, kindjes en zelfs vechtende mensen).
De kleinste schilderijen liep ze straal voorbij. Voor andere kon ze dan weer vijf minuten blijven staan. Dit was haar favoriet:
"Die mevrouw is boooooos!!"
Inderdaad, het waren wellicht de duidelijke emoties die haar hier zo aanspraken.
Ook een hit was het stickertjesblad dat we kregen om details in de schilderijen te zoeken. Wel nog veel te moeilijk voor haar maar de stickertjes kleven op zich ging natuurlijk wel al.
Na 50 minuutjes had ons meisje er genoeg van: "mama, ik ben moe van naar al die schilderijen te kijken". Dus wandelden we nog in sneltempo door de rest van de gele zaal en kleedden ons dan terug warm aan om buiten de koude te trotseren.
En de koekjes van gisteren? Die zijn vandaag niet meer zo lekker. Dus zoeken we maar iets anders voor onze bijna-jarige dochter.
