De leesmicrobe heeft me een jaar geleden terug besmet.
Sinds de geboorte van Mini-me (begin 2013)
had ik naast "Oei ik groei" niet veel andere boeken meer open gehad.
Maar nu heb ik de smaak weer te pakken.
De afgelopen zomervakantie heb ik me vaak
met een boek op een bank in het zonnetje genesteld
- of in de schaduw als het in de zon te warm werd -
- in eigen tuin of in de speeltuin.
welke boeken zij gelezen heeft of aan het lezen is.
Aangezien ik dat zelf ontzettend interessant vind,
deel ook ik graag met jullie mijn leestips,
wat uitgebreider dan die enkele lijntjes onder de Pinterest-afbeeldingen.
Gisteren las ik de laatste bladzijde van "Kom hier dat ik u kus" van Griet Op de Beeck.
Ik ben blij dat ik hem helemaal uit heb gelezen,
niet opdat ik er van af zou zijn
(als een boek me niet aanstaat, lees ik het toch niet uit).
Nee, ik ben blij dat ik heb volgehouden tot het einde,
dat ik de saaiere middelste delen heb doorploeterd,
om toch het gevoel van het boek mee te krijgen.
Het is een boek dat je aan het denken zet over je eigen leven,
over je relaties met anderen.
Normaal hou ik daar niet zo van,
omdat het er meestal vingerdik opligt,
maar in dit boek kwam het juist niet opdringerig over.
Tegelijkertijd las ik "Wij en ik" van Saskia De Coster.
Heel toevallig raken beide boeken dezelfde thema's aan:
je relatie met je ouders, de groei van je persoonlijkheid die daarmee samenhangt,
de dood van een ouder, je relatie met anderen.
Beide boeken lopen ook over verschillende jaren:
"Wij en ik" begint in 1980 en springt hoofdstukgewijs verder de toekomst in tot in 2013.
"Kom hier dat ik u kus" begint met de negenjarige Mona in de jaren 70,
vervolgt in 1991 en eindigt in 2002.
De schrijfstijl van de negenjarige Mona steekt na een tijdje wel tegen.
Ik las al eens eerder een heel boek vanuit het gezichtspunt van een vijfjarige,
"Kamer" van Emma Donnoghue,
en daar stoorde dat eenvoudig taalgebruik niet.
"Wij en ik" leest wel veel trager dan "Kom hier dat ik u kus".
Ik heb er meer dan 3 maanden over gedaan om het uit te lezen
en vaak gedacht: "ik stop er mee".
Misschien omdat in "Wij en ik" in elk hoofdstuk een ander personage uitgediept wordt.
Nee, "uitgediept" is niet het goede woord
want ik vond de personages van "Wij en ik" gewoonweg niet boeiend,
helemaal niet uitgediept en zelfs niet inlevend geschreven.
In "Wij en ik" lees je afwisselend de gebeurtenissen
vanuit het oogpunt van de vader, moeder, grootmoeder en dochter.
Zo krijg je niet echt een band met je personage doorheen heel het boek.
De Coster heeft meer aandacht voor het beschrijven van de omgeving
dan voor het neerzetten van echte personen met gevoelens en gedachten.
Bijvoorbeeld in de verkrachtingsscène kon ik totaal niet vatten waarom die man dat deed,
terwijl dat precies wel de bedoeling was van De Coster.
Daar slaagt Op de Beeck wel in,
al overdrijft zij dan weer met haar hoofdstuklange opsommingen
van bijvoorbeeld waarvan Mona houdt.
Enkele zinnetjes volstaan volgens mijn persoonlijke mening wel
om een idee te krijgen van een beeld van een personage.
Het overdrijven doet het net minder echt schijnen.
Ook de oudste dochter heeft de leesmicrobe geërfd.
Bijna heel de grote vakantie bracht ze lezend door,
bij mooi weer in de hangmat zodat ze toch wat buitenlucht kon opsnuiven.
En ook de afgelopen maand heeft ze weer heel wat boeken verslonden.
Soms maan ik haar aan om te spelen in plaats van te lezen,
maar dan antwoordt ze: "straks, het is net spannend!" of "nog één bladzijde!"
en zit ze een uurtje later nog steeds met haar neus in haar boek...
Zo las ze enkele weken geleden op een zaterdagmiddag maar liefst 172 pagina's.
Anderhalf boek, vers van de bibliotheek, had ze er al weer doorgedraaid.
Ach ja, het kan niet echt kwaad, zeker?
En ik kan er toch ook wel van genieten als ik haar gniffelend in de zetel haar blad zie omslaan.
Daar lezen alle deelnemers dezelfde 8 boeken
waarover ze op hun bijeenkomsten dan discussiëren of creatief aan de slag gaan.
Echt iets voor onze boekenwurm!
En jij? Lees jij veel? Of heb je ook boekenwurmen als kinderen?
Heb jij "Kom hier dat ik u kus" of "Wij en ik"? ook gelezen en wat vond jij ervan?