woensdag 21 oktober 2015

Zo speelden wij ...

Onze kindjes hebben de afgelopen dagen weer creatief gespeeld.
Ik fotografeerde enkele toffe momentopnames om ze hier te kunnen delen:


Net echt: met de bus van het zwembad terug naar school.
Hoewel mijn oude bus van playmobil enkele meters verder stond,
bood deze nieuwe bus (een prul van het viskraam van de kermis) een meer unieke rij-ervaring.
Maar volgens mij zijn ze er toch eentje vergeten;
daar onderaan de glijbaan heeft er zich nog eentje verstopt!

 
Soms sta ik echt van mijn kinderen versteld:
"kindje verdrinken, mama, kindje helpen, mama" uit de mond van onze 2,5-jarige.
Ik wist niet eens dat ze wist dat je kon verdrinken, laat staan dat ze het woord kende.
En hoe ze dat dan speelde, met het plastic "water" over het kindje!


In de nieuwe reclamefolders boordevol speelgoed ontdekten we het kinderziekenhuis van playmobil.
Daarop haalde papa zijn oude ziekenhuis van playmobil uit de kast, zo archaïsch!
Alles komt terug, maar dan wel in veel mooiere versies ;-)
Maar ze zijn er toch een uurtje zoet mee geweest.


Aheum, hier speelden ze "vuilkarretje"...
Meer hebben ze soms niet nodig: 
wat rommel dat ze op een wagentje laden en dat is dan hun vuilniswagen.  
En plezier dat ze hadden!

De rommel waren voornamelijk kartonnen dozen uit hun winkeltje
waar ze enkele uren voordien mooi samen hadden gespeeld.
Een zeldzaam moment, dat moest ik toch ook eventjes vastleggen voor de eeuwigheid :-)



vrijdag 16 oktober 2015

Literatuur met de grote en de kleine L

De leesmicrobe heeft me een jaar geleden terug besmet.
Sinds de geboorte van Mini-me (begin 2013)
had ik naast "Oei ik groei" niet veel andere boeken meer open gehad.
Maar nu heb ik de smaak weer te pakken.
De afgelopen zomervakantie heb ik me vaak 
met een boek op een bank in het zonnetje genesteld
- of in de schaduw als het in de zon te warm werd -
- in eigen tuin of in de speeltuin.


Op de blog van Sabrina zag ik dat zij sinds kort maandelijks weergeeft
welke boeken zij gelezen heeft of aan het lezen is.
Aangezien ik dat zelf ontzettend interessant vind,
deel ook ik graag met jullie mijn leestips,
wat uitgebreider dan die enkele lijntjes onder de Pinterest-afbeeldingen.
Eigenlijk zoals mijn deelname aan Kikker leest in 2012.

Gisteren las ik de laatste bladzijde van "Kom hier dat ik u kus" van Griet Op de Beeck.
Ik ben blij dat ik hem helemaal uit heb gelezen,
niet opdat ik er van af zou zijn
(als een boek me niet aanstaat, lees ik het toch niet uit).
Nee, ik ben blij dat ik heb volgehouden tot het einde,
dat ik de saaiere middelste delen heb doorploeterd,
om toch het gevoel van het boek mee te krijgen.
Het is een boek dat je aan het denken zet over je eigen leven,
over je relaties met anderen.
Normaal hou ik daar niet zo van,
omdat het er meestal vingerdik opligt,
maar in dit boek kwam het juist niet opdringerig over.

Tegelijkertijd las ik "Wij en ik" van Saskia De Coster.
Heel toevallig raken beide boeken dezelfde thema's aan:
je relatie met je ouders, de groei van je persoonlijkheid die daarmee samenhangt,
de dood van een ouder, je relatie met anderen.
Beide boeken lopen ook over verschillende jaren:
"Wij en ik" begint in 1980 en springt hoofdstukgewijs verder de toekomst in tot in 2013.
"Kom hier dat ik u kus" begint met de negenjarige Mona in de jaren 70, 
vervolgt in 1991 en eindigt in 2002.
De schrijfstijl van de negenjarige Mona steekt na een tijdje wel tegen.  
Ik las al eens eerder een heel boek vanuit het gezichtspunt van een vijfjarige, 
"Kamer" van Emma Donnoghue, 
en daar stoorde dat eenvoudig taalgebruik niet.

"Wij en ik" leest wel veel trager dan "Kom hier dat ik u kus".
Ik heb er meer dan 3 maanden over gedaan om het uit te lezen
en vaak gedacht: "ik stop er mee".
Misschien omdat in "Wij en ik" in elk hoofdstuk een ander personage uitgediept wordt.
Nee, "uitgediept" is niet het goede woord
want ik vond de personages van "Wij en ik" gewoonweg niet boeiend,
helemaal niet uitgediept en zelfs niet inlevend geschreven.
In "Wij en ik" lees je afwisselend de gebeurtenissen 
vanuit het oogpunt van de vader, moeder, grootmoeder en dochter.  
Zo krijg je niet echt een band met je personage doorheen heel het boek.
De Coster heeft meer aandacht voor het beschrijven van de omgeving
dan voor het neerzetten van echte personen met gevoelens en gedachten.
Bijvoorbeeld in de verkrachtingsscène kon ik totaal niet vatten waarom die man dat deed,
terwijl dat precies wel de bedoeling was van De Coster.
Daar slaagt Op de Beeck wel in,
al overdrijft zij dan weer met haar hoofdstuklange opsommingen 
van bijvoorbeeld waarvan Mona houdt.  
Enkele zinnetjes volstaan volgens mijn persoonlijke mening wel 
om een idee te krijgen van een beeld van een personage.  
Het overdrijven doet het net minder echt schijnen.

Ook de oudste dochter heeft de leesmicrobe geërfd.
Bijna heel de grote vakantie bracht ze lezend door,
bij mooi weer in de hangmat zodat ze toch wat buitenlucht kon opsnuiven.


En ook de afgelopen maand heeft ze weer heel wat boeken verslonden.
Soms maan ik haar aan om te spelen in plaats van te lezen,
maar dan antwoordt ze: "straks, het is net spannend!" of "nog één bladzijde!" 
en zit ze een uurtje later nog steeds met haar neus in haar boek...
Zo las ze enkele weken geleden op een zaterdagmiddag maar liefst 172 pagina's.
Anderhalf boek, vers van de bibliotheek, had ze er al weer doorgedraaid.
Ach ja, het kan niet echt kwaad, zeker? 
En ik kan er toch ook wel van genieten als ik haar gniffelend in de zetel haar blad zie omslaan.
Ik heb haar daarom ingeschreven in de Kinder- en Jeugd- leesjury Vlaanderen
Daar lezen alle deelnemers dezelfde 8 boeken
waarover ze op hun bijeenkomsten dan discussiëren of creatief aan de slag gaan.
Echt iets voor onze boekenwurm!

En jij?  Lees jij veel?  Of heb je ook boekenwurmen als kinderen?
Heb jij "Kom hier dat ik u kus" of "Wij en ik"? ook gelezen en wat vond jij ervan?

donderdag 8 oktober 2015

Thema-verjaardagsfeestje: soldaten

Om de twee weken ben ik omkleedmama in het zwembad
om de kleutertjes af te drogen en terug in hun kleren te hijsen.
Zo stond ik vorige week maandag onze Wielfreak in een handdoek te wikkelen,
de dag voor zijn vijfde verjaardag,
toen ik hem tegen de jongen naast hem hoorde zeggen:
"jij mag ook naar mijn verjaardagsfeestje komen, zaterdag."
Ik viel compleet uit de lucht.
Euhm, feestje?
Blijkbaar uitte zoonlief op die manier zijn verlangen 
om een feestje te mogen geven.
En ach, waarom niet?
Dus zette ik me enkele uren later aan het knutselen voor uitnodigingen
en bespraken we 's avonds welke vier vriendjes hij zou vragen
om zaterdag te komen vieren.

Donderdag zette ik me aan de voorbereiding.
Prompt kwam ik op het last minute idee om het feestje in het thema "soldaten" te gieten.
Wielfreak is namelijk niet alleen zot van alles met wielen
maar ook van soldaten.
Zelf hou ik niet zo van het leger en ben ik erg pacifistisch ingesteld.
Het moest alleszins een geweldloos feestje worden, 
zonder bijvoorbeeld schietoefeningen. 
Googelend en pinnend kwam ik heel wat ideetjes tegen
die ik samen sprokkelde tot een leuk feest.

Om te beginnen mochten de kinderen in de tuin 
20 soldaatjes met parachute zoeken
die daar gedropt waren voor een speciale missie.


Er waren er zelfs  met hun parachute in de takken van de bomen blijven hangen ;-) 

Nog een grappig detail:
Wielfreak was er echt mee weg toen ik vertelde 
dat er een vliegtuig was overgevlogen waaruit de soldaatjes waren gesprongen.
Geïnteresseerd als hij was, vroeg hij: "Welke kleur had het vliegtuig?"
Hoe kon ik anders dan: "donkergroen" antwoorden?  ;-)

De kleuters amuseerden zich met de soldaatjes in de lucht te gooien
en ze naar beneden te zien zweven.
Nochtans waren het maar simpele valschermpjes:
een stukje van een plastic zak, 
daaraan cadeaulint 
en dat vastgeknoopt rond het lijf van het soldaatje.


Dan volgde het hindernissenparcours: 
een stuk zaklopen, dan over de glijbaan, door het raam van het huisje klimmen
en tot slot in de rondjes van de tuinslang springen.
Oorspronkelijk was het nog de bedoeling hen onder een stoel door te laten kruipen
maar het gras was door de ochtenddauw nog kletsnat
(het feestje begon al om 10.30u)
dus hebben we dat onderdeel maar laten vallen.


Vervolgens leerden ze mikken aan de hand van een klassieker:
het blikken werpen bleek een echte hit.  
Het voordeel van maar weinig kindjes uit te nodigen, 
is dat ze niet lang moeten wachten eer ze aan de beurt zijn :-)


In nog een laatste actief spelletje was een ballon "de bom"
en moesten ze die in de lucht proberen houden
of anders ontplofte de bom.
De ballon speelde het spelletje zelfs mee
want hij is daadwerkelijk ontploft toen hij op de grond kwam ;-)
Gelukkig hadden we nog reserve "bommen"  :-)
Ik vond het ongelofelijk om te zien hoe de kindjes in het spel opgingen.
Een ballon in de lucht houden leek me vooraf gezien oersaai
en ik had verwacht dat ze het wel vlug beu zouden zijn
maar ze speelden het heel enthousiast en best wel lang.


Dan was het tijd voor wat rustigere spelletjes.
Op het magneetbord had mijn man een soldaat getekend.
Van een magneet had ik een medaille gemaakt.
De kleuters mochten om beurt geblinddoekt de medaille op het borstzakje proberen plakken.
Ook dit spel wilden ze opnieuw en opnieuw doen :-)
En toen was het al etenstijd.

Zo kwamen we niet eens toe aan nog andere activiteiten die ik voorzien had:
- bewegingsloos kunnen blijven staan op 1, 2, 3, piano
- een verrekijker knutselen van 2 wc-rolletjes

Maar dat was helemaal niet erg.  
De kinderen hebben zich allemaal ontzettend geamuseerd.
Het was echt een super tof feestje,
mede dankzij het stralende weer.

Ook de dag nadien - zondag - 
konden we ons feestvarkentje in het zonnetje vieren.


We smulden van de heerlijke chocoladetaart
die ik de dag voordien tussen het feestje door had gebakken en versierd.
Het is de "Super chocoladetaart" van Sofie Dumont
met binnenin een laagje chocomousse, 
er bovenop ganache en met slagroom een 5.
Veel werk maar ik had ze al eens eerder gemaakt
en ik wist nog hoe lekker ze was, 
dus dan is dat al die moeite wel waard.

Om op school te trakteren voor zijn vriendjes in de klas
wou Wielfreak net als vorig jaar een cake-trein.
Waar ik er vorig jaar nog veel prutswerk in stak 
door een gewone hotelcake te besmeren met ganache,
pakte ik het dit jaar slimmer aan:
ik kocht een chocoladecake, die is al bruin uit zichzelf.


De zijkanten moesten dus al niet meer ingesmeerd worden met ganache.
Ik gebruikte die wel nog om de versieringen en de wielen te laten plakken.
Dat was al een uurtje minder werk dan vorig jaar!  :-)
Zoonlief was er super blij mee,
hij vond hem zelfs nog lekkerder dan vorig jaar.
Het viel bij alle klasgenootjes in de smaak: 
we kregen een lege schotel mee terug naar huis.


Op zijn eigenlijke verjaardag werd hij ook nog verwend.


Zalig om te zien hoe blij hij was met zijn nieuwe boek
(vol voertuigen).



En uiteraard moesten er ook toen 5 kaarsjes uitgeblazen worden.
Die prachtige kroon maakte hij zelf op school.
Een fijn nieuw levensjaar, mijn schat van een zoon!


vrijdag 2 oktober 2015

Belgian Mom Blog Awards 2015

Yes, ik ben genomineerd voor de allereerste Belgian Mom Blog Awards!


MamaExpert kwam met het lumineuze idee 
om ook voor ons land mamablog-awards toe te kennen.
Ze beschrijft in deze prachtige woorden mijn blog:
Villa Speelmama’s blog werd letterlijk opgevat als een villa. 
Er is een buitendeur, een spelletjeskast en een keuken. 
Een blog die vintage Fisher Price als header heeft – 
die heeft bij mij al een streepje voor. 
Knutselen, bakken en spelen; 
bel maar aan bij Villa Speelmama.
Mooi, hè?  
Fier dat ik was toen ik dat las!

Maar een nominatie is natuurlijk nog geen award.
Rep jullie dus als de bliksem naar haar site
waar jullie voor mijn blog kunnen stemmen
,
in de categorie "Aanstormend talent - Lifestyle". 
Stemmen kan tot 18 oktober maar hoe sneller, hoe liever :-)

Dank je wel!