donderdag 29 mei 2014

Carcassonne

Dit spel heb ik pas op mijn twintigste leren kennen.  
Het is sindsdien jarenlang mijn lievelingsspel geweest 
en nu is mijn dochter van vijf eraan verslaafd.


Carcassonne is een basisspel met verschillende uitbreidingen
(en ook enkele varianten).
De spelregels staan online duidelijk uitgelegd.
De simpelste manier om het spel te leren
is om het samen te spelen met iemand die het al meermaals gespeeld heeft.

Samengevat trek je om beurten een tegel,
waarop je dan een mannetje van jouw kleur mag zetten,
op een weg, in een stad, op een weide of op een kerk.


Met die mannetjes kan je punten verdienen,
zowel tijdens als op het einde van het spel.


 Zo blijft het spannend tot op het einde.


 Je hebt trouwens een redelijk grote tafel nodig,
zeker als je de uitbreidingen ook speelt.

Je kan het basisspel combineren met één uitbreiding 
of met meerdere uitbreidingen tegelijk.
Ik speel het graag met
"de uitbreiding",
"kooplieden en bouwmeesters",
en "burgemeesters en abdijen".

Er zijn ook uitbreidingen die het spel
erg beïnvloeden, soms in negatieve zin,
zoals bijvoorbeeld
"de graaf" (wat mijn man niet meer wil meespelen, dat zegt genoeg ;-) )
of "de draak, de fee en de jonkvrouw" waarbij de draak de mannetjes kan opeten.

Met al die uitbreidingen worden de spelregels soms wel ingewikkeld.
Maar de basisversie is redelijk gemakkelijk,
zelfs mijn dochter van 5 was er direct mee weg,
enkel de puntentelling van de weides was nog een beetje moeilijk.

Je kan ook zelf varianten op de spelregels maken,
zoals bijvoorbeeld dat je een mannetje mag zetten op alle tegels behalve op de tegel die je net gelegd hebt.
Zo blijft het spel steeds boeiend.


Ik heb Carcassonne al meermaals cadeau gedaan
en verschillende vriendinnen besmet met mijn verslaving,
en nu dus ook onze oudste dochter.
Handig: altijd een speelkameraad in huis.
Eerder speelde onze dochter al Carcassonne Junior.
Maar ze vindt de gewone versie leuker
en ik kan haar geen ongelijk geven.

 Carcassonne: 2-5 spelers, vanaf 7 jaar,
duurt 30 minuten tot een uur (naargelang hoe lang je nadenkt)
uitgegeven door 999 Games

Insectenhotel

Hier ben ik dan eindelijk nog eens terug.  Wat een drukke weken.  
Feestjes, zieke kinders, elke avond een buitenhuis-activiteit,
toffe uitstapjes en zieke kinders (in die volgorde).
Wat heb ik blogland gemist!
Ondertussen hebben we natuurlijk niet stilgezeten.

We maakten een insectenhotel.
Of toch iets dat daarvoor moet doorgaan.
We gebruikten enkel materiaal dat we nog hadden liggen
of dat we bijeen sprokkelden in de tuin
(en dat "sprokkelen" mag u letterlijk nemen).


Terwijl broer en zus sliepen,
kreeg de oudste wat extra mama-tijd.
Hamertje tik vond ze nooit echt tof.
Maar met een echte hamer spijkers inkloppen,
dat moest je haar geen twee keer vragen.


En toen kleine zus wakker werd van haar middagdutje, 
hadden we er een bevallige assistente bij:


Aangezien ik het boormachien van manlief niet wist liggen,
klopten we met spijkers eigenhandig gaatjes in het plankje.
Met een tang trokken we die spijker er dan telkens terug uit.
Daarmee dat er maar 8 gaatjes zijn in 't plankje,
maar och kom, de insecten zullen zich wel amuseren.



zondag 18 mei 2014

Een zalige zondag

Wat een weer, zeg.  Zalig!!  Precies vakantie...
We zijn heel de dag buiten geweest.


Toen ik de foto's bekeek, schrok ik wel!
Wat is onze jongste ineens groot geworden! 
Mijn kleine Mini-mie...
Ze lijkt al een echte peuter.
Is dat nu omdat haar haartjes opzij zaten met een speldje?
Of is ze echt groot geworden?
Eén ding is zeker: het baby is er nu echt helemaal af.
Ze trot mee met de groten het speeltuig op
en doet haar uitleg aan andere kindjes:

 

Dat er van die uitleg niet veel verstaanbaar is,
moeten ze er maar bij nemen.
Psst, heb je haar coole crocs al gezien?


Onze Wielfreak op zijn mooist:
verleidelijke ogen en nog steeds die zalige kuiltjes in zijn wangen.



Na het eten trokken we terug naar Duffel,
naar "Dag van het Park"


Poseren met een echte duffelcoat was veel te warm in dit weer.
Zie je het niet aan hun gezichtjes? ;-)
Gelukkig vonden we wat verkoeling (en ballonnen!) in het aanpalende bos.


Nadien fietsten we nog naar het dorpsplein waar het kermis was.





En natuurlijk moest de oudste nog een pit-stop houden
maar met zoveel bekijks lukte het toch niet.



Wat me weer deed denken aan de speeltuin van eerder die dag.
We gingen vertrekken dus gingen Mie Fantasie en ik nog even naar toilet.
Op de vraag of Wielfreak niet moest plassen, 
zei hij dat hij wel in het zand zou doen.
(Het was een groot terrein met veel dennenbomen en zand).
Een halve minuut later waren we hem kwijt:
hij stond in het midden van de zandbak 
- vlak naast het overvolle terras -
met zijn broek naar beneden...
Gelukkig waren we nog net op tijd om hem tegen te houden.
Dat is weer eentje om te onthouden,
ik zit er al heel de dag om te lachen.

dinsdag 13 mei 2014

Iedereen kan schilderen: les 1

Wat gebeurt er als je een 15-maandertje een penseel en verf geeft?
 Haha, dat levert natuurlijk toffe foto's op!

 








Genieten - ontdekken - voelen  - kijken - proeven - drinken?
Met als resultaat: vuile handjes en moderne schilderkunst

Op mijn facebook-pagina staat ook een filmpje van onze kunstenares in actie.

Hoe oud waren jullie kindjes toen ze voor het eerst schilderden?

maandag 12 mei 2014

Binnenkijken: onze hall en de gang

Mijn man en ik zijn zot van behangpapier met grote motieven of met bloemen.  
8 jaar geleden was dat nog helemaal niet in 
en was het dus heel moeilijk om tof behang te vinden.  
Voor de keuken vonden we toen een prachtig retro-behang 
maar voor de andere kamers was het echt zoeken.  
Gelukkig hebben we toen even gewacht om papier voor de hall en de gang te zoeken.  
Enkele jaren later kwamen we dan dit papier tegen 
en waren we meteen verkocht:



Omdat er veel muren zijn in onze hall
aangezien de trap naar boven en naar beneden daar uitkomt,
hebben we bewust niet alle muren in het rode bloemenpapier behangen. 
Grijze contrastmuren zorgen voor rust en laten het mooier uitkomen.


Als je vanuit de voordeur binnenkomt, kijk je recht op onze foto-muur.
Een hall moet uitnodigend en ordelijk zijn: het is het eerste zicht op je interieur.
Al onze gezinsleden lachen je toe vanop de foto's.

Het grijze behangpapier komt boven in de gang uit.  
Maar grijs is maar grijs dus combineerden we dat daar met deze petrolkleurige-bloemen.  


Over dit behangpapier hebben we lang getwijfeld 
maar hoe langer het hangt, hoe mooier ik het vind.  
Zoiets moet je echt durven.  
En als je het niet probeert, zal je het nooit weten.
Het komt bovendien nergens samen in een ruimte 
met het rode bloemenpapier van beneden 
maar het past wel mooi bij het grijs.  
Voor een gang mag het bovendien een opvallende print zijn, 
die ruimte wordt toch enkel gebruikt om door te lopen 
en niet om er te zitten of te rusten.

We zijn heel tevreden met de keuze van het behangpapier van deze ruimte.  
En jullie?  
Hebben jullie het ook aangedurfd om voor iets opvallends te kiezen 
voor op de muren van jullie hall?  
Is jullie hall uitnodigend?

woensdag 7 mei 2014

Typisch jongens?

Die zoon van ons, dat is zo'n verschil met de dochter!  
Ik weet dat je niet mag vergelijken maar toch, elke mama doet het.
En ik dus ook.

Van kleins af aan wou onze oudste dochter alles zelf doen.
Zelf kleren aandoen, zelf boterhammen smeren, ...
Onze middelste, de zoon, daarentegen, 
die wou gediend worden.
Zo zei hij eens letterlijk: "jij kan dat toch zelf?"
toen ik hem vroeg zijn schoenen aan te doen.

Zijn motto is: "ik kan dat niet" of "jij doen"
De kleuren leren?  Dat hoeft toch niet.
Tellen tot 10?  Dat kan ik niet!
Behalve als het hem goed uitkomt.
Dan weet hij ineens dat hij de oranje beker wil
of dat 8 snoepjes meer is dan 7 snoepjes.

Hij kan perfect zijn auto's tellen, alle veertien op een rijtje.
Tot veertien tellen, wablieft?
Jaja, onze zoon die niet eens tot acht telt zonder fouten 
kan dus wel probleemloos zijn auto's of zijn stickers tellen!
Als 't zoiets maar is!


 En dan vraag ik mij af:
is dat nu typisch voor een tweede kind?
Omdat de oudste alles al kan 
en hij dan misschien minder gemotiveerd is om het ook te kunnen?

Of is dat nu typisch voor jongens?

Hoe is dat bij jullie?

maandag 5 mei 2014

A-lijn rok met tricotband

In mijn kast hangen bijna allemaal rokken die nog niet passen.  
Wacht, ik verbeter: 
rokken die niet meer passen maar die hopelijk vlug terug passen.
Nu ben ik ondertussen al 15 maanden aan het hopen dat ik opnieuw in die rokjes kan.
Mijn gewicht was enkele weken na de geboorte van mijn jongste al terug op het oude peil.
Maar die buik volgde niet.
Twee scheurtjes in mijn buikspieren (ontstaan vlak na de bevalling) gooiden roet in het eten.
Pas nu ze genezen zijn, mag ik eindelijk aan die buik gaan werken.

Een lang verhaal om te vertellen dat ik was uitgekeken op die enkele rokjes die wel nog pasten.
Ik moest dus dringend nog eens iets voor mezelf naaien!

En om dat buikje te verdoezelen,
koos ik uit "Allemaal rokjes" van Mme Zsazsa
de A-lijn met tricotband bovenaan.


Twee uurtjes naaien
en hij was klaar.
Euhm, klaar geweest, 
moest ik niet de tricotband binnenstebuiten aan de rok hebben genaaid.
Te vlug willen zijn, hè...
Gelukkig was het mooi weer vandaag
en kon ik buiten in het zonnetje alles lostornen.

Een uur later kon ik dan eindelijk manlief opdragen foto's van mij te nemen.






Stofje uit mijn stoffenvoorraad (stoffenspektakel 2012)
Boordstof: Den Depot
Patroon: A-lijn met tricotband uit "Allemaal rokjes"

vrijdag 2 mei 2014

Zo speelden wij

Vandaag maakten we gebruik van een extra verlofdag 
om met de auto te rijden.
We vertrokken bij ons thuis:



en reden heel het land door:


Onze jongste wou niet met de auto,
die koos haar eigen vervoermiddel:



Wil je ook meedoen met "Zo speelden wij"?
Lees er hier alles over!