Manlief had al meermaals laten verstaan dat onze kussens dringend aan een hoes toe waren. Want inderdaad, ze verloren hun vulling. Met enthousiaste kussengooiers in huis, konden we dat bijna dagelijks constateren.
Toen ik bij het namen trekken voor het kerstcadeautje de naam van mijn man trok, kocht ik niet alleen het langverwachte boek voor hem maar naaide ik achter zijn rug ook 2 kussenslopen:
En zo zagen de kussens er voordien uit:
Ze waren - net als het salon - nog van mijn grootvader dat hij in 1980 kocht.
En zoals je kan zien, zat er inderdaad wat sleet op.
Maar het waren nog veel te goeie kussens om weg te gooien.
Om nog maar te zwijgen van de geschiedenis:
hoeveel familieleden zouden hier hun hoofd niet eventjes op te rusten hebben gelegd?
Om nog maar te zwijgen van de geschiedenis:
hoeveel familieleden zouden hier hun hoofd niet eventjes op te rusten hebben gelegd?
Dus gewoon een nieuwe hoes en ze zijn weer als nieuw!
Ik naaide ze dicht met velcro aan één kant, zo kunnen ze nog gewassen worden.
Stof: gele fleece van het stoffenspektakel
Leuk on het oude te eren en het toch nog nieuw te laten uitzien.
BeantwoordenVerwijderenJe man zal wel tevreden geweest zijn. Dat is een cadeau wat je altijd kan gebruiken :)
BeantwoordenVerwijderenTof dat je op die manier het verleden en de herinneringen kan bewaren. En het is ook nog goed voor het milieu. Re-use, Tof.
BeantwoordenVerwijderen