Jules in M - Museum

Vandaag bezochten we het M - Museum in Leuven.  Ik had via Uit met Vlieg vernomen dat er een Jules-rondleiding was voor de allerkleinsten en ook een Jules-kamertje.  

U kent wellicht Jules wel.  Het personage uit de boekjes van Annemie Berebrouckx.  Klaspop van menig onthaalklasje in Vlaanderen, toevallig ook in het onthaalklasje waar mijn zoontje na de paasvakantie start.  Dus gingen wij eens nader kennismaken met deze Jules.

De kindjes kregen een stickertje:

Wij kregen een koffertje met daarin per zaal een geplastificeerd blad met een eenvoudige en gemakkelijkere opdracht.

In het museum zelf mochten geen foto's worden genomen dus heb ik hiervan geen foto's.

Er mocht wel meer niet:

Oké, logisch voor een museum maar iets minder logisch voor een rondleiding / tentoonstelling die zich richt op kindjes vanaf peuterleeftijd.  Mijn 2,5-jarig zoontje werd alleszins meermaals scheef bekeken en zelfs aangesproken door museummedewerkers dat hij toch niet mocht rondlopen en zelfs de muur niet mocht aanraken!  Terwijl hij in 't algemeen wel flink is geweest in dat anderhalve uur.

Zo hebben we een stuk of 8 zalen bekeken aan de hand van dat koffertje.  Nu ja, bekeken.  Er werd met het koffertje vaak maar toegespitst op slechts één kunstwerk.  Als je al die zalen bekeken had, zou je in het kamertje van Jules terecht komen.  Dus was de dochter nogal erg gehaast in het afwerken van de opdrachten om zo snel mogelijk bij Jules te zijn.  En dus hebben we de andere kunstwerken maar vlug vlug bekeken.

De opdrachten waren naar mijn mening vaak vergezocht en soms vond ik dat men meer oog voor Jules had dan voor de echte kunstwerken.  Vaak was er in het koffertje een vergrootte zoekplaat van Jules en moest je daarop vanalles zoeken.  Oké, dat konden we ook in het museumcafé doen i.p.v. in het museum.  Gelukkig was het in sommige zalen wel tof.  Zoals de puzzels van de kinderschilderijen.  Of met een zaklamp door een gekleurde folie schijnen om het effect van het licht door glasramen na te bootsen.

Toch is mijn algemeen gevoel niet zo positief en is dit toch wel een gemiste kans voor wat een eerste museumbezoek zou kunnen zijn.

Ook de dochter vond het niet zo leuk.  Ze was vooral erg teleurgesteld toen we aan het kamertje van Jules aankwamen en dit niet toegankelijk bleek te zijn:

Deze zaal in het museum was wel mooi ingericht:

Helaas enkel op kinderniveau.  Een stoel voor volwassenen hebben we niet gezien.

Ook in de rest van de rondgang moesten we alle spelletjes en dergelijke op de koude grond / betonnen vloer doen want aan een tafel of stoelen was niet gedacht.

Wat wél heel leuk was, was het salonnetje in het niet-betalende deel van de inkomhal van het museum:

 

schrijfbord

verkleedkoffer

snoezel-kussens

speelplaatjes

memory

Dus waarom het museum bezoeken en betalen voor inkom als het in het salon véél leuker is?

De dochter vond de treinrit naar Leuven en terug alleszins véél leuker dan het museum zelf.  De zoon kan dat alleen maar beamen:

En de jongste dochter?  Die was er ook bij!  In de draagdoek en de buggy:

2,5 maand al !

Vrolijk Pasen allemaal!