Literatuur met de grote en de kleine L

Lezen, het is een hobby.
Soms is het zo verslavend dat je een tijdje minder blogt ;-)

"Het meisje in de trein" van Paula Hawkins las ik voor een groot deel in het Engels, dan kreeg ik de Nederlandstalige versie uit de bib te pakken en las ik het laatste deel dus in onze taal.  Het jammere aan vertalingen is dat je nooit helemaal alle nuances kan weergeven.  Zo kwam bijvoorbeeld de vertaling "schat" erg storend over, want in ons taalgebruik zou een vreemde nooit "schat" tegen iemand zeggen.  Ook viel het me op dat er best wel wat klungelachtige debutantenzinnen en clichés gehanteerd werden.  Maar soit, dat geheel terzijde.  Waarover het boek gaat en wat ik ervan vond, primeert.
Het is een erg populair boek, waar een heuse hype rond heeft bestaan, zeker in de VSA.  En dat is niet onterecht, want naar mijn mening is dit een goed verhaal.  De auteur zaait verwarring omdat je niet zeker weet of je het hoofdpersonage wel kan vertrouwen.  Heeft zij zelf de moord gepleegd - of er toch ten minste iets van gezien - maar is ze alles vergeten door haar drankprobleem?  Zal ze in de loop van het verhaal haar herinneringen over die betreffende avond terugvinden of niet?  De spanning wordt alsmaar opgebouwd met steeds bijkomende elementen.  
Dit is echt zo'n boek dat je in één ruk wil uitlezen.  Heerlijk!

Momenteel ben ik bezig in "De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween" van Jonas Jonasson.  Ik ben er een paar maanden geleden in begonnen en heb het boek toen voor 3/4e gelezen maar vond het allemaal wat teveel van hetzelfde worden.  Nu mijn man het sinds vrijdag aan het lezen is, kriebelt het wel om hem toch uit te lezen.
Het verhaal gaat over een 100-jarige man die op zijn verjaardag uit het rusthuis ontsnapt zonder echt een doel voor ogen.  Aan de bushalte neemt hij een koffer mee van iemand die eventjes naar toilet is.  Door deze diefstal wordt hij achtervolgd en moet hij op de vlucht slaan.  Op zijn weg komt hij verschillende zonderlinge figuren tegen.  In aparte hoofdstukken krijg je het levensverhaal van de 100-jarige te horen, dat verweven is met de belangrijkste gebeurtenissen uit de 20ste eeuw.
Het lijkt een heuse roadmovie, een beetje vergelijkbaar met Forrest Gump.
Tot hiertoe kan ik over het boek zeggen dat het me charmeert.  Meermaals kreeg ik tijdens het lezen een glimlach op mijn lippen.  Het is eens iets helemaal anders dan ik gewoon ben.  Het uitgangspunt is erg origineel, het verhaal is absurd en ook ietwat spannend.  Na drie vierde van het boek heb ik dus wel een dieptepunt ervaren, maar ik hoop het alsnog uit te lezen want ik ben benieuwd hoe het afloopt.  Als je van geschiedenis houdt, is het zeker een aanrader!

Ik lees vaak meerdere boeken tegelijk, soms wel 3.  Zo kan ik steeds tussen 3 boeken kiezen naargelang mijn humeur en mijn vermoeidheidsniveau.  Als ik te moe ben voor de 100-jarige man (of als mijn man hem vast heeft), lees ik in "Daddy cool" van Lisa Mainwaring.  Het leest als een trein en het is grappig.  Zo helemaal mijn ding!  
De laatste maanden wil ik echt ter ontspanning lezen.  Te moeilijke of te literaire boeken hoeven niet.  Dan is chicklit als dit echt ideaal!

Ik ben er nog maar net in begonnen en zit al op pagina 73.  Zei ik al dat het vlot leest?  :-)
Het verhaal gaat over een jong koppel, Zoë en Dan, met een tweeling van 1 jaar oud.  Omdat de nanny steevast te laat komt en hele dagen naar Jerry Springer zit te kijken, ontslaat Zoë haar.  Aangezien Zoë als advocate promotie in zicht heeft, vraagt ze haar man om thuis te blijven voor de kinderen.  Die aanvaardt zijn nieuwe zware fulltime job als huisvader maar is daar niet echt handig in, laat staan dat hij er gelukkig mee is.  Wanneer Dan in de supermarkt wordt aangesproken door een journaliste die voorstelt een portret van hem te maken voor een glossy tijdschrift, gaat hij gevleid in op haar voorstel.  Het artikel is een doorslaand succes en opeens is hij niet langer een doodgewone huisman maar een rolmodel voor werkende ouders: Daddy Cool.  Hier had Zoë niet helemaal op gerekend...
Het is herkenbaar en realistisch geschreven.  Zoë wou dat haar man aan den lijve kon ondervinden hoe zwaar het is om voor de kinderen te zorgen.  Door de zware druk van het ouderschap lijken ze uit elkaar te groeien.  Ik zit dus nog maar op pagina 73 (van de 302) maar ik ben benieuwd hoe het verder zal gaan.

Daarnaast heb ik net nog "Charisma" van Jeanne Ryan uitgelezen.  Het stond in de bib in het rek van de nieuwe aanwinsten, waardoor ik niet had opgemerkt dat dit een "young adult" boek is.  Ik ben dus niet echt het doelpubliek, maar soit.
Het verhaal speelt zich af in de VSA waar een verlegen 16-jarig meisje zich laat injecteren met een genetisch gemanipuleerd medicijn om socialer te zijn.  Het middel werkt maar het heeft helaas ook bijwerkingen.  Bovendien blijkt ze niet het enige proefkonijn te zijn.  Sommige van haar vrienden geraken erdoor in een coma en enkelen sterven zelfs.  Ze komen door heel het gebeuren ook in een mediastorm terecht en maken daarvan misbruik om wetenschappers tegen elkaar op te zetten om zo snel mogelijk een levensreddend medicijn te vinden.
Het boek leest heel vlot en het verhaal zit goed in elkaar.  Sommige details komen niet altijd even geloofwaardig over maar in de VSA denkt men daar misschien anders over.  Het is alleszins een spannend boek, zeker de tweede helft lijkt een echte thriller.

"Wat de golven brengen" van Fabio Genovesi vond ik ook tussen de nieuwe aanwinsten.  De tekst op de achterflap sprak me aan.  De roman gaat over Luna, een slechtziend albino-meisje, wiens broer Luca vermist geraakt op zee tijdens het surfen.  Daardoor voelt Sandro, Luna's interimleerkracht, zich schuldig omdat hij ervoor geijverd had Luca naar het surfkamp te laten gaan.
Een veelbelovend boek met invalshoeken van drie hoofdpersonages.  Maar ik ben helaas gestrand op pagina 28...  Ik weet niet waarom.  Is het de schrijfstijl die me niet aanspreekt?  Te veel tekst op één pagina?  Te literair?  Te moeilijk om in het verhaal te geraken door in elk hoofdstuk een apart personage aan bod te brengen?
Heb jij misschien wel het boek uitgelezen?  Is het de moeite om door de eerste hoofdstukken te ploeteren?  Sommige boeken starten namelijk niet zo goed maar worden beter naarmate je meer in het verhaal zit.  Misschien moet ik het nog een kans geven...  Maar er zijn zoveel leuke(re?) boeken!

Heb je ook soms dat sommige boeken je ontzettend aanspreken qua verhaal maar dat je tijdens het lezen moet vaststellen dat het toch je ding niet is?  Ik vind dat dan altijd zo spijtig.  Vroeger dacht ik dat het aan mij lag, dat ik niet genoeg doorzette en meer mijn best moest doen om verschillende schrijfstijlen aangenaam om lezen te vinden.  Maar er zijn zoveel boeken en ik heb al zo weinig tijd om te lezen.  Dan wil ik echt wel een goed boek lezen en mijn tijd niet verdoen met een schrijfstijl waarmee het totaal niet klikt.  
Misschien moeten sommige verhalen in verschillende schrijfstijlen aangeboden worden?  Dan kan je kiezen: eenzelfde aansprekend verhaal door schrijver A, schrijver B of schrijver C.  LOL.
Een gat in de markt?